Czasem nie wiem co dalej, zastanawiam się nad różnymi możliwymi decyzjami.
Czy zrobić tak? Może zupełnie inaczej a może jeszcze inna możliwość jest lepsza?
Którą ścieżką pójść?
A którą lepiej omijać?

Czasem szukam rady u innych, czasem walczę z myślami i w końcu na coś się decyduję.
A czasem, zdawać by się mogło, decyzja podejmuje się "sama".
Cóż, brak decyzji to też jakiegoś rodzaju decyzja.

Jednak zawsze najważniejszy jest w tym wszystkim mój "kompas", którego staram się słuchać, bo on się rzadko myli. Mam go przy sobie zawsze, to nie jest coś, co mogłabym zgubić. Tym kompasem jest moja intuicja.

Dwie drogi w żółtym lesie szły w dwie różne strony:
Żałując, że się nie da jechać dwiema naraz
I być jednym podróżnym, stałem, zapatrzony
W głąb pierwszej  z dróg, aż po jej zakręt oddalony,
Gdzie widok niknął w gęstych krzakach i konarach;

Potem ruszyłem drugą z nich, nie mniej ciekawą,
Może wartą wyboru z tej jednej przyczyny,
Że, rzadziej używana, zarastała trawą;
A jednak mogłem skręcić tak w lewo , jak w prawo:
Tu i tam takie same były koleiny,

Pełne liści, na których w tej porannej porze
Nie znaczyły się jeszcze śladów czarne smugi.
Och, wiedziałem: choć pierwszą na później odłożę,
Drogi nas w inne drogi prowadzą-i może
Nie zjawię się w tym samym miejscu po raz drugi.

Po wielu latach, z twarzą przez zmarszczki zoraną,
Opowiem to, z westchnieniem i mglistym morałem:
Zdarzyło mi się niegdyś  ujrzeć w lesie rano
Dwie drogi; pojechałem tą mniej uczęszczaną-
Reszta wzięła się z tego, że to ją wybrałem.

Robert Frost
Droga nie wybrana