Może czasem tak jest naprawdę lepiej: dużo pracy, mało wolnego czasu, mało czasu na myślenie?
A kiedy ten czas jest: załatwianie ważnych spraw, na tyle na ile się da.
I ludzie, bo dla bliskich mi ludzi zawsze mam chociaż chwilę, chociaż moment...

A jednocześnie zauważam, że znów rozluźniają się relacje z niektórymi bliskimi osobami - chyba na miarę tego, jak z innymi zaczyna mi być po drodze i jakoś cieplej, bliżej. Czasem myślę sobie, że mimo wszystko nasze serca mają nieco ograniczoną 'przestrzeń' i nie zmieści się tam nieograniczona liczba osób... Mimo, że oczywiście staram się ratować to, co da się uratować... czasem ... chyba już za późno. Dziwię się sama sobie ale zaczynam mieć wrażenie, że zaczęłam na relacje z ludźmi patrzeć tak: jedni znikają z życia, inni się w nim pojawiają, tak już jest... nie, że nie jest smutno, ale czasem nie sposób tego zatrzymać. Zwłaszcza jeśli nadal się w życiu tacy, którzy od lat są....

Ostatnio zrobiłam mojej bliskiej koleżance prezentację w którą wkleiłam podpisane zdjęcia z każdego z kilku lat naszej znajomości, a było ich kilka :) Miło się zaskoczyła :)