Będzie dziś sentymentalnie.
Bo dokładnie dziś mijają trzy lata od pewnego niezwykłego dla mnie dnia.

30 marca 2011, krokusy w Ogrodzie Saskim

Pomysł na pisanie chodził za mną od kilku dni, niejasno majaczyły w głowie jakieś pomysły na teksty. Wiosna powolutku rozwijała swoje uroki, pojawiały się na drzewach pierwsze listki, pierwsze kwiaty, ciepło, słońce...

Pewnej nocy pomysły nabrały realnych kształtów. Założyłam bloga i pojawiły się na nim pierwsze teksty, również te, które gdzieś tam wcześniej majaczyły w głowie. Zapewne w czasie kiedy ja pisałam, za oknem była wiosenna noc, mój aktualny chłopak spał obok a ja pisałam, tworzyłam, wybierałam wygląd bloga i tak dalej. Pamiętam, pierwszy szablon też był pełen zieleni...
Od tamtej pory zmieniło się tak wiele: przeprowadziłam się dwa razy, od dawna nie jestem z Sebą, zaangażowałam się w Akademię, poznałam Królewicza i wielu innych ludzi, sama się zmieniłam.
Wtedy moje życie kręciło się w dużym stopniu wokół Seby, studiów i ... to właściwie tyle.
Teraz moje życie to pasja (robienia zdjęć, pisania, czytania książek chociażby), ważnych ludzi którzy są wokół mnie i o których coraz częściej mam odwagę mówić: przyjaciele, Akademia i masa innych rzeczy które kocham.
Dorosłam chyba.
Zdecydowanie wolę siebie z teraz.
I niezmiennie, raz częściej raz rzadziej, piszę bloga. Już od trzech lat.

Pisałam bloga już dawniej, ale koniec końców dawałam sobie spokój po krótkim czasie, nigdy moja chęć pisania nie była tak trwała. I nigdy wcześniej nie poznałam dzięki pisaniu tylu wyjątkowych osób. Cieszę się że jesteście. Bardzo się cieszę że niektórych z Was mogłam poznać realnie :)

A jednak dopiero się uczę marzyć, uczę się uśmiechać do każdej chwili, wierzyć że marzenia mają sens a miłość istnieje...- pisałam trzy lata temu.