Ormus Kama, jeden z głównych bohaterów książki, o swojej ukochanej śpiewał:

She was my ground, my favorite sound, my country road, my city street, my sky above, my only love, and the ground beneath my feet.

Taaaak, przez ostatnie tygodnie nie czytałam właściwie nic innego.

Pochłonęła mnie totalnie.

To pierwsza książka Salmana Rushdiego, po którą sięgnęłam, zapewne nie ostatnia. Zaczęło się od słów kogoś, kogo cenię, że to dzieło. A ja nie mogę przyjmować jego opinii za swoje, nie chcę, bez przekonania się, co sama na ten temat sądzę. I tak oto przekonywałam się strona po stronie, przez wiele tygodni.

Niesamowity styl, fabuła skonstruowana tak, że zaskakiwała po wielokroć, a ile razy przyzwyczajałam się do płynnej fabuły, wydarzeń mało zaskakujących, autor robił siup i zaskoczenie pełne. Do tego to, co działo się na ostatnich 100 (z ponad 600) stronach książki, przerosło moje najśmielsze oczekiwania.

Jestem po prostu zachwycona. Poniżej ciekawostka, link do piosenki o tym samym tytule, słowa autorstwa Salmana Rushdiego.

The ground beneath her feet- U2