Uśmiech wbrew pozorom widać nie tylko wtedy, gdy się na kogoś patrzy. Choć i wtedy zdaje się ogrzewać otoczenie swoim ciepłem, jest "zaraźliwy".

Kiedy ktoś się uśmiecha, rozmawiając ze mną przez telefon, mówię, że ma taki uśmiechnięty głos, słyszę, że się uśmiecha, tego po prostu nie da się przegapić.
Uśmiech słychać w głosie.

Zmienia rzeczywistość na lepsze.

I ten moment, kiedy ktoś zamyślony patrzy gdzieś w przestrzeń i zobaczy kogoś, do kogo uśmiecha się od serca, albo usłyszy głos, dzięki któremu się uśmiechnie. Takie chwile są cudowne.

A czasem uśmiech "znikąd" się pojawia na ustach, kiedy wystarczy jedna, mała myśl, skojarzenie, czasem naprawdę drobiazg.

A jakie zaskoczenie ludzi wokół, np. w zatłoczonym tramwaju, kiedy ktoś się nagle uśmiecha, tak po prostu.

Kojarzycie młodzież z książki Małgorzaty Musierowicz rozdającą ESD czyli Eksperymentalne Sygnały Dobra i do czego to doprowadziło? :)