Plączę się więc tu i tam w chwilach wolnych od pracy i innych wszelkiej maści obowiązków, zachwycam się jesienią, niekiedy robię zdjęcia, rozmyślam, zastanawiam się i analizuję różne sytuacje. Czasem do przesady.

Dużo ostatnio piszę z Królewiczem. To trochę tak, jakby fakt, że już nie mamy "przymusu" czegokolwiek razem robić, sprawia, że nagle chcemy ze sobą rozmawiać o wiele więcej niż dawniej. O życiu, o pracy, planach. Kiedy zadałam pewne nurtujące mnie pytanie dostałam długą, przemyślaną, mailową wypowiedź która tym bardziej pozbawiła mnie spokoju. W skrócie mój dylemat: mam mu uwierzyć, że niespełna pół roku temu miał zupełnie inne intencje niż to wyglądało, nie był skrajnym egoistą?

Sama nie wiem co o tym myśleć, jednak wersja wydarzeń przedstawiona mi w mailu przez Królewicza była też tą, która swojego czasu przemknęła mi przez myśl, jednak odrzuciłam ją jako zbyt nierealną, uważając, że aż takim altruistą by nie był. Czyżby? Nie powiem, dalej wielu rzeczy nie rozumiem, jednak gdzieś w tym wszystkim, niezależnie od wszystkiego co negatywne, on dalej jest dla mnie ważną osobą i w jakiś sposób bliską.

ks. Jan Twardowski