Nie ma to jak umieć docenić drobne (i mniej drobne) rzeczy...

Zastanowiło mnie to, kiedy czas jakiś temu, po niemal tygodniu chorowania wypełzłam na świat ;)

Może nie uwierzycie, ale jeszcze kiedy przeziębienie mocno dawało mi się we znaki, pomyślałam sobie: kurczę, jak ja nie doceniam na co dzień tego, że nic wielkiego mi nie dolega, nie boli, nie dokucza i nie utrudnia życia. A później przychodzi takie przeziębienie, człek kicha, łzy z oczu lecą, w gardle drapie, a jakieś ogólne rozmemłanie i zmęczenie dręczy tak, że nawet ugotowanie zupy jest wyzwaniem.

Więc kiedy już mi lepiej, jak ja bardzo, bardzo doceniam to, że mogę sobie wyjść na wiosenne powietrze, poczuć jego zapach, zmęczyć się czymś porządnie, a później po prostu cieszyć się tym, co mam, ale tak na maksa..

Tak, wdzięczność to fajna rzecz.

A już kiedy śpiewa o tym Jan Kondrak... to w ogóle :)