Dla mnie to czasem jakby nadużywane słowo. Mówi się "kocham" kiedy się tego nie czuje, bo tak wypada, bo takie są oczekiwania, bo tak. Nie chcę. Tak samo jak czerwona róża, która ma mówić "kocham" a to takie banalne, dać czerwoną różę- to nie sztuka, sztuka dać coś zgoła innego, ale tak, by mówiło o uczuciach.

Dopiero z czasem jestem w stanie docenić słowo "kocham" i mówić je tylko tym, których faktycznie kocham. Miło słyszeć jak dwie bliskie mi osoby czasem rozmawiają ze sobą tak:

-Kocham Cię, wiesz?
-A ja Ciebie bardziej!
-A ja Ciebie jeszcze bardziej!
-Nie, ja bardziej Ciebie kocham!
-A ja jeszcze bardziej!
(i miło wiedzieć, że to coś więcej niż jedynie puste słowa)

Choć dalej nie powiedziałam żadnemu mężczyźnie tak z głębi serca, że go kocham... Czasem się zastanawiam czy to co czuję do Ktosia, mogłabym w takie właśnie słowa ująć. Nie wiem. Dla mnie to coś więcej niż chwilowe zauroczenie, dla niego nawet nie to. Cóż...

Za to mnóstwo razy mówię, że coś KOCHAM: jeść, wąchać, dotykać, smakować, widzieć, patrzeć i nie móc się napatrzeć, nie mieć dość, mieć coś obok siebie stale, cieszyć się czymś, ach!

A nade wszystko, to co tutaj: