Latem dzieją się w moim życiu rzeczy niezwykłe...

14:04:00



Zbliża się sierpień i trochę mnie to przeraża. Zapowiada się, że między jego początkiem a końcem praktycznie przewrócę swoje życie do góry nogami. Zmiany na lepsze, zdecydowanie. A jednak obawiam się jak się dalej ułożą różne sprawy. Nie byłabym sobą, gdybym się nie zamartwiała.

Odkąd pamiętam, lato było dla mnie szczególnym czasem. Pięć lat temu ktoś mnie zaczął wyciągać z mojego małego, zamkniętego światka, poza tym po raz pierwszy od dawna porozmawiałam z siostrą i wyjaśniłyśmy sobie wszystko to, co niszczyło nasze relacje odkąd kilkanaście lat wcześniej wyprowadziła się z domu. Cztery lata temu spędzałam wakacje w domu, mimo, że miałam już zaklepaną pracę w stolicy, dla Mamy zmieniłam swoje plany. Kolejnego lata zwyczajnie nie pamiętam, mogę się tylko domyślać, że spędziłam go trochę w Warszawie a trochę w domu. Dwa lata temu w wakacje pojawiło się w moim życiu kilka dość szczególnych osób. Rok temu zaczęło się w moim życiu coś niezwykłego, co z jednej strony dużo mnie nauczyło, a z drugiej- zamieszało mi w życiu. A konkretniej?

Lato 2006
Długie wakacje, bo po maturze. Szukałam swojego miejsca na świecie, decydowałam co dalej: oblałam egzamin wstępny na architekturę, dostałam się na polonistykę. Po raz pierwszy od dawna pozwoliłam się komuś do siebie zbliżyć, po raz pierwszy od lat szczerze porozmawiałam z siostrą. Nasze relacje się ociepliły. Pamiętam, że wtedy strasznie się kłóciłam z mamą, może nawet to było to, że żadna z nas nie była w stanie okazać drugiej tego, że się obawia, jak się ułoży...

Lato 2007
Wakacje po pierwszym roku studiów. I ten... praktycznie wyrok: Mama jest chora, zdecydowała się na chemioterapię. Mimo, że miałam już zaklepaną pracę w Warszawie, zrezygnowałam, żeby to lato w całości spędzić z Mamą. Z perspektywy czasu wiem, że to był dobry wybór. Po części właśnie wtedy się pogodziłyśmy, na tyle ile to możliwe pod presją nieuleczalnej choroby. Wyciągnęliśmy mamę na kilka wycieczek, w tym do Spały, gdzie w dawnych czasach startowała w zawodach sportowych... Tamtego lata zapominałam też o pewnym przystojnym ratowniku poznanym na uniwersyteckim basenie.

Lato 2008
To jak czarna dziura. Gdyby ktoś mnie zapytał, jak je spędziłam, odpowiedziałabym, że nie pamiętam i tak właśnie jest. Myli mi się z poprzednim latem i z tym następnym. Pierwsze lato po śmierci Mamy...

Lato 2009
Zaprosiłam do siebie na weekend Anetę. Odwiedziła mnie moja siostra z córką, zwiedziłyśmy wtedy całkiem sporą część stolicy, m.in. ZOO, ogrody BUWu i ogród botaniczny w Powsinie. Czułam się wtedy okropnie samotna. Nawiązałam kilka znajomości przez internet, niektóre istnieją do dziś i przestały być tylko wirtualne. Tamtego lata dość intensywnie mailowałam z Tomkiem, którego dziś nazywam swoim przyjacielem, mało kto wie o mnie tyle co on. tego samego lata zaczęłam też mailować z A. -to z kolei długa historia. Tego samego lata dowiedziałam się, że moje współlokatorki nie chcą ze mną mieszkać, tak więc moje życie zmieniło się dość mocno. Pod koniec lata pokusiłam się o pójście na wesele z chłopakiem, którego prawie nie znałam- i do dziś cieszę się, że to zrobiłam.

Lato 2010
Spędziłam je przede wszystkim z Sebą: u niego, u mnie, nad morzem, na Mazurach... Po raz pierwszy byłam wtedy nad Bałtykiem.  Niesamowite wrażenia. Pamiętam, jak szłam z Sebą i jego brzegiem morza w Gdyni i zadzwonił mój telefon. Wtedy pierwszy raz rozmawiałam z K., po tym, jak wymieniłyśmy kilka maili... Na początku sierpnia zamieszkaliśmy razem. Krótko później zaangażowałam się całą sobą w pewną intensywną relację, przeze mnie nazywaną przyjaźnią. Wiele się dzięki niej o sobie nauczyłam, a wiele mogłam stracić...

Lato 2011
Na razie mogę o nim napisać tylko tyle, że jest niezwykłe i wygląda na to, że dalej takie będzie. Już wiele zmieniło w moim życiu, a spodziewam się, że jeszcze wiele zmieni. Wiem jedno: wszystko, co się do tej pory zdarzyło jest dla mnie zupełnie niesamowite i wyjątkowe:)

You Might Also Like

2 komentarze

  1. lato...niby powinno byc takie samo -wakacje,slonce,radosc,beztroska,wyjazdy itp...ale los ma dla nas zawsze niespodzianki i kolejne lekcje.Tegoroczne jest chyba szczesliwe? tak sie domyslam:) Zycze Ci,zeby tak wlasnie bylo:) az do nastepnego i jeszcze dluzej!

    OdpowiedzUsuń
  2. Tegoroczne jak najbardziej, powiedziałabym nawet, że MAGICZNE:)

    OdpowiedzUsuń

Chwal jeśli chcesz, skrytykuj jeśli musisz, pytaj jeśli potrzebujesz :-)

Nie musisz się logować, ale będzie mi miło, jeśli się podpiszesz.

Subscribe