Margerytkowo

Można się wręcz zakochać w smaku herbatników z czekoladą :) Nie wiem w czym tkwi ich wyjątkowość ale te z Lidla są naprawdę przegenialne, takie z odciśniętym statkiem na czekoladzie, mrau! Poza tym smakowo znów mam świra na punkcie domowych obiadów, kaszę gryczaną mogłabym jeść w straszliwych ilościach, domowe surówki, sałatki, im więcej witamin tym lepiej. Jesiennie?
Po tym, jak przez dwa dni jadłam w pracy, bo jakoś tak wyszło... nigdy więcej.

Jeśli chodzi o zmysł dotyku to coraz więcej ubrań na sobie, przypominanie sobie jak to jest mieć otulone niemal całe ciało- jak choćby moim ukochanym, luźnym, jasnoszarym swetrem, który mimo, że  z domieszką angory czy czegoś takiego, nie gryzie, mimo, że luźny (a ja luźnych rzeczy na ogół nie lubię) to go uwielbiam. I coraz ostrzejsze powietrze, mimo że jeszcze ciepło, to jednak już inaczej dotyka skóry...

Zmysł zapachu to spędzona w lesie większa część dnia, zapach lasu, zbliżającej się jesieni również.Zapach jesieni coraz wyraźniejszy, na co dzień, liście i zieleń pachną już zupełnie inaczej.

Niebo niekiedy tak błękitne, że nie można się napatrzeć, szczególnie kiedy się ma świadomość, że niechybnie przyjdą miesiące, kiedy tego błękitu nie będzie można zobaczyć. Spacer po Cmentarzu Prawosławnym, po jego najodleglejszych zakamarkach, refleksyjne myśli, podziwianie gry świateł i zieleni, odpoczynek od zgiełku miasta.... O spacerze więcej niebawem :)












Muzycznie znów dopadło mnie TO a dziś szczególnie TO, takie prawdziwe. (to drugie przypomniane przez Klarkę).

Dziś w telegraficznym skrócie ;)

Smakowanie pomidorów, które smakują jeszcze latem. Sałatka z pomidorami, cebulką i śmietaną, domowe obiady przygotowywane przed pracą i dbanie o swoje własne samopoczucie za pomocą dobrego jedzenia.

Zapach unoszący się w powietrzu, bez wątpienia czuję już w nim jesień... Nie, żeby to źle, w tym roku to dla mnie jakoś zupełnie naturalne że piękne lato powoli, płynnie przechodzi w jesień. Oby równie piękną.

Na poranki wymagające rozbudzenia się, pokochałam TO. Od razu się człowiek czuje pełen energii, mam wrażenie, że sama piosenka niesie ze sobą pozytywny przekaz.

Dotyk chłodnego powietrza, znów powiem: już jesień. Dotyk ubrań nieco cieplejszych niż wcześniej i gorący, gorący prysznic, jak cuuuuudnie!

Wschód słońca we mgle widziany z okna autobusu, jaka szkoda, że nie zrobiłam żadnych zdjęć. Słońce o poranku, liście i trawa już takie jesienne.

Bez wątpienia brokuł smakiem tygodnia :) Gotowany brokuł z sosem serowo-śmietanowym, brokuł w sałatce z majonezem- KOCHAM to warzywo! I o wiele bardziej mi odpowiada niż taki na przykład kalafior.
Mniam!

Zapach, który dostałam na urodziny od Sister- TEN jest mrau!
I zapach powietrza już prawie jesiennego, zieleni po deszczu...
Zapach wieczoru...

Coś, co wpadło w ucho ostatnimi czasy- TEN kawałek, tak pozytywnie nastrajający, pozytywny :)

Dotyk szklanych koralików, wybieranych do biżuterii, którą robię, ich chłód i spokój.

Szalony widok niedawno nabytych zeszytów, które pomogą pamiętać, czyste, mocne kolory koralików, z których coś powstało i powstanie:

Nieodmiennie zachwycam się błękitnym niebem, które o tej porze roku ma ten piękny, przepiękny kolor. Błękit jest jednym z moich ulubionych kolorów.
Do tego mnóstwo kolorów i barw kwiatów, bo w końcu odwiedziłam Ogród Botaniczny w Powsinie, gdzie kwitną róże i nic tylko się nimi zachwycać, szczególnie kiedy jest się tam jak ja rano, po deszczu poprzedniego dnia. Te kropelki wody na pięknych płatkach... zresztą zobaczcie sami.







I wieczorne niebo, pełnie spadających gwiazd.
Widok kolorowych świeczek, ich płomyków, ciepłego światła wieczorem, kiedy planowałam swoją stronę internetową.






Chłód powietrza już prawie jesiennego, takiego ostrzejszego, zupełnie innego, niż łagodne, letnie powietrze wieczorem. Dotyk cieplejszych ubrań na skórze, jak dziwnie mieć na sobie długie spodnie po raz pierwszy od wielu dni...

Zapach przejrzałych mirabelek, kiedy po gorącym dniu przychodził chłodny wieczór, a ja wracałam do mieszkania i przechodziłam obok krzewów mirabelek pod moim blokiem. Zapach powietrza, który zdaje się już zwiastować na pewno koniec lata a może i już jesień... Zapach usychających liści, prawie że jesiennych.

Smak? Parzona kawa z mlekiem, bo rzuciłam w diabły picie kawy rozpuszczalnej, zmieniając upodobania. Własna wersja tiramisu, równie smaczna :)

Dźwięk? Zdecydowanie TO, no po prostu mam totalnego bzika na punkcie tej piosenki. Ptasie sejmiki, uświadamiające że jesień już blisko.

Tydzień mega zwariowany :)

zdjęcie zrobione w kawiarni CieKawa

Smak.... zachwyciłam się smakiem pomidorów, ot tak. Sałatka z selera ze słoika. (kocham selera w każdej postaci!), w taką upalną pogodę mogłabym się  żywić tylko i wyłącznie sałatkami, lodami, zieloną herbatą bez cukru za to z kostkami lodu, mnóstwo wody!
Nowe smaki w nowoodkrytej z koleżanką kawiarni, piliście kiedyś Wostok? Smak sosny, czy też świerku, bez wątpienia iglasty, ekstrakt z korzeni tajgi plus coś tam jeszcze. A i jeszcze piwo poziomkowe.

Zapach... wody (Wisła), mokrego piasku, zieleni rozgrzanej słońcem, igieł sosnowych rozgrzanych w słońcu. Później zapach deszczu spadającego na rozgrzane ulice. Zapach ozonu po burzy.

Ciepło, wręcz gorąc upalnego powietrza. Chłodny dotyk powietrza rano, zupełnie inny. Chłód kompresu z czarnej herbaty na oczach, które przemęczyło słońce ostatnich dni i intensywność życia.

Kolory lata. Ach to niebo! Kolor nieba o wchodzie słońca zupełnie inny, złocisty. Zupełnie inne światło o wschodzie słońca, coś wyjątkowego. Zdjęciowy spacer z Pa. Piękne widoki. Powrót nocą przez miasto i cieszenie się ciemnym niebem, światłami dużego miasta, wszystkim. Wyjątkowość chwil w kawiarni "na końcu świata" z koleżanką, którą bardzo lubię.

Dźwięk? Idealna muzyka na teraz: TO i TO, głos kogoś, kogo lubię, dźwięki wielkiego miasta wieczorem.

Zdarzyło mi się popełnić któregoś razu na obiad makaron z sosem szpinakowo-serowo-śmietanowym, z cebulką, czosnkiem i serem pleśniowym. Cuuuuudo! Sama byłam pod wrażeniem. Poza tym... Smak cebulowego chleba to jest to!zawsze, kiedy jesteśmy z rodzinką w naszym ulubionym miejscu nad wodą, kupujemy cebulowy chleb. Nawet Młoda jest nim zachwycona co widać na załączonym obrazku:





Zapach to nieodmiennie zapach chłodnego, leśnego powietrza, zapach rozgrzanych w słońcu sosnowych igiełek i żywicy, zapach wody ...

Dotyk chłodnej wody w gorące popołudnie, dotyk ciepła słonecznych promyków (OK, wręcz gorąca) na skórze... i ten przyjemny chłód bawełnianej pościeli, otulającej skórę wieczorem, po upalnym dniu.

I widoki, zachwycające oczy:







Wpadły mi w ucho TAKIE ostatnio dźwięki (warto zwrócić uwagę też na sam teledysk, jest... fajny), po prostu zakochałam się. Poza tym jeszcze uwielbiam TO ostatnio. I TO, a wszystko chyba dlatego, że w pracy słyszę mnóstwo razy, więc jakoś się ode mnie odczepić nie może jak i TO zresztą :)
Gdzieś tam się po głowie plączą słowa, które aż czasami chciałoby się komuś powiedzieć:

To co nam było
Co nam się zdarzyło
Do ułożenia w głowie mam
To nic nie znaczyło
To nie była miłość 
A wciąż mam nadzieję
Nowy plan 

Tak dużo spraw
Łączyło kiedyś nas
Myślałam to ma sens
Już wiem
Że kiedy ja
Stawiałam domy z kart
Nie miałeś do nich wejść
(O nie)

Red Lips: To co nam było

Niebieska, przezroczysta miska, w której można np. wymieszać ciasto na naleśniki, jest jak dla mnie nieco "schizowa", bo naprawdę ciekawie się w niej coś przygotowuje... ale fajnie! I kolor, mimo że wolałam na początku żółty, ale żółtych nie mieli, też jest OK :) Za to żółte mam od niedawna doniczki moich roślinek: jakoś się od razu słoneczniej w pokoju zrobiło:) I są jeszcze bardziej optymistyczne niż poprzednie.
Przy okazji przesadzania przypomina mi się pewien dialog, który miał miejsce wieki temu na Bemowie, kiedy przesadzałam moje roślinki. Pan Kot stanął w drzwiach i powiedział do Koszki:

-Koszka, nie uważasz że ona nieco PRZESADZA? :)


Jeśli chodzi o smak to w tym tygodniu kompletnie oszalałam na punkcie gotowanych ziemniaków i domowych obiadków (przygotowanych przeze mnie samą), w tym nadzienia jak do ruskich pierogów, acz "zapakowanego" w naleśniki. I moja wielka miłość, leczo z cukinii i innych warzyw, mniam! Oczywiście lato by nie było latem bez lodów i bez zimnego koktajlu z mleka i bananów :)

Zapach... nieodmiennie zachwycam się zapachem lasu zza okna, to naprawdę miło mieć dąb tuż za oknem. A właściwie to jeszcze leszczynę, dziką gruszę i orzecha włoskiego. Namiastka lasu jak najbardziej. Ostatnimi czasy nawet zapach wilgotnego powietrza wprawiał mnie w zachwyt jakiś dziwny. Miłe skojarzenia z wakacjami w górach dwa lata temu.

Dotyk chłodnego wiatru na skórze, w ogóle mam wrażenie, że chłodne powietrze wywołuje zupełnie inne wrażenia na ciele, że "dotyka" inaczej. I nieodmiennie, gorący prysznic, który rozluźnia zmęczone ciało po całym dniu, odpoczynek, mrrr.

Dźwięk, hmm.... Ostatnimi czasy strasznie lubię ten kawałek :) I uwielbiam ostatnio słuchać jak za oknem ptasidła drą dzioby :)

Dotyk chłodnego powietrza na skórze... hmmmm i pomyśleć, że teraz za chłodne mam 15 do 22 stopni, a przecież wiosną powiedziałabym że to tak ciepło :)
Otulająca mnie szczelnie nowa sukienka z dopasowaną górą i luźnym dołem, nie pomyślałabym, że stanę się miłośniczką sukienki bez ramiączek i to w dodatku w zielone groszki!
Nietypowa faktura piłeczki kupionej specjalnie po to, by móc się łatwiej skupić przy pisaniu/robieniu czegoś przy kompie (bo kiedy brak dodatkowych bodźców, też źle)



Zapach czegoś, co nawet zimą przypomina mi lato:) Zapach lasu zza okna mojego pokoju, wszak rośnie tam potężny dąb :) Zapach letniego wieczoru na okołomiejskiej małej wycieczce rowerowej, zapach lasu wieczorem, łąki. Zapach lasu kiedy tylko sobie zamarzę, wszak pod blokiem rośnie kilka dębów i dzięki temu wszystko jest takie jakby bardziej... leśne.

Smak łososiowych brzuszków, po prostu cudo! Smak wody mineralnej... chyba się przerzucę na taki napój :) I herbatniki  z mleczną czekoladą :) Fasolka szparagowa świeżo ugotowana :)

Szaleństwo kolorów w czasie spaceru po Cmentarzu Wojskowym: szczególnie róż, ale wszystkiego... Widok wieczornego nieba na przejażdżce rowerowej, zachód słońca. Widok gwiazd na granatowym niebie.

Słuch hmmmm.... Cykanie świerszczy, odgłosy nieco oddalonego miasta kiedy jest się poza nim. Piosenka  która wpadła mi w ucho przy pisaniu tego postu. Miłego weekendu!

Reaktywacja Zmysłowych Sobót :)

Myślę, że fajnie byłoby do tego wrócić :)

A więc...

Zapachy minionego tygodnia, to kompletne szaleństwo, wszak pełnia lata i w ogóle. Zapach lipy, unoszący się w upale, piękny i taki... letni. Zapach skoszonej trawy, wysychającej w słońcu. Zapach sosny rozgrzanej słońcem, jak kocham sposób, w jaki pachnie las latem. I nie mam na myśli tylko sosny, ale zapach lasu w ogóle, liści, leśnego runa i .. wszystkiego co zielone.

Zmysł wzroku nacieszył się do woli zachodami słońca, pięknymi kolorami kwiatów i sposobu, w jaki słońce przenika przez liście i kwiaty.

Plus niebo o każdej porze dnia, jak cudnie było w pewne przedpołudnie leżeć na trawie, patrzeć w niebo i widzieć takie oto widoki:

Poprawianie sobie humoru za pomocą olejku o zapachu zielonej herbaty, rozgrzanego na kominku, okazało się całkiem skuteczne. Szczególnie kiedy przychodzi wieczór, łapie przeziębienie, laptop mówi: spadaj,a  żarówka w lampce się przepala z głośnym syknięciem. I nie, to jeszcze nie wszystko. Człowiek ma coś, z czym nie umie sobie sam dać rady, usiłuje się kogoś poradzić, tel. odpada bo "nie mogę teraz rozmawiać" a pisanie okazuje się tak niedoskonałe, że z jednego nieporozumienia płynnie wynika następne. Łzy, złość na siebie, złość na drugą osobę.

Całe szczęście że są "Muminki", że jest olejek o zapachu zielonej herbaty i pyszny pleśniowy ser. I sok truskawkowy, który przypomina lato i beztroskie dzieciństwo. I że jest kilka osób, z którymi można się porozumieć niezależnie od wszystkiego. Może to właśnie najważniejsze.

Gdzieś zgubiłam to swoje naiwne przekonanie, że jestem w stanie w pełni wyrazić to co czuję i o czym myślę: pisząc. Choćbym nie wiem jak chciała, jeśli jest to przekaz do kogoś, nie odpowiadam za to, jak zostanę odebrana. A jeśli ta druga osoba jest przekonana, że zrozumiała mnie doskonale, nawet nie zapyta. I się mijamy. Dlatego wolę rozmawiać i wyjaśniać na bieżąco, czuć że mam kontakt, że się rozumiemy, unikamy nieporozumień.

A co jeśli to nie przypadkowe nieporozumienie, tylko ja się po prostu dawniej myliłam, uznając, że ja i Królewicz jesteśmy sobie bliscy i tak, jak ja go chcę zrozumieć, on chce zrozumieć mnie?

Smutno.

Istne kulinarne szaleństwo. Przestałam pałać szaloną miłością do czekolady i innych słodyczy. To nie tak, że w ogóle dla mnie nie istnieją - po prostu już nie tak bardzo ich potrzebuje jak dawniej, nie w takiej ilości. Kiedy z kolei mam chęć na coś słonego, sięgam nie po czipsy a po kawałek pleśniowego sera... mmm. Że też akurat teraz sobie przypomniałam o ich istnieniu. Chyba czas mi nabyć torebkę suszonych fig, bo  też mi ich brak.

Zapach mroźnego powietrza jednego dnia a innego zapach ziemi, zieleni... prawie jak wiosna.

Chłód na skórze... Fizyczne zmęczenie. Gorąca kąpiel. Entuzjazm pulsujący  gdzieś w ciele, wiążący się ze zbliżającymi się szalonymi dniami. Radość z kolejnego świetnego zdjęcia zrobionego przez siebie, radość jak coś co unosi, uskrzydla.

Widok rozwijających się listków a później dzień pod dniu piękniejszych, jasnofioletowych, drobnych kwiatów na moim parapecie. Nowy porządek w moim pokoju, czy może inaczej: ład po przemeblowaniu taki, że o ile to możliwe, jest jeszcze przyjemniej niż było. A praca i spanie, oddzielone od siebie, pisanie stało się też wygodniejsze.

Zasłuchanie.... Odkryłam ostatnio Luxtorpedę, mocno mi pasuje do moich ostatnich przemyśleń, szczególnie TO i TO. Znów się zakochałam w zupełnie dla mnie nowej muzyce, cała ja :)

notka napisana w ciągu tygodnia, aktualnie pochłaniają mnie do szczętu Kraków i WIOSNA, jak wrócę, napiszę :)

Nowy rok, nowe wyzwania...

Smakowe też. Ostatnio nie mogłam dojść do ładu ze sobą, bo miałam ochotę na jakieś fajne jedzenie... Koleżanka poczęstowała mnie świeżo nabytym na jarmarku serkiem pleśniowym... i to było to! Zakochałam się też ostatnio w biedronkowej gorgonzoli. Mrrr! No i odwaliło mi, toteż zrobiłam sobie razu pewnego nie do końća udany sos serowy do makaronu, jakkolwiek pyszny był:D Oprócz tego absolutnie zakochałam się w suszonych figach, chyba z czekolady przerzucę się na suszonki :) Acz gorąca czekolada pita w miłym towarzystwie w "Między słowami" nie do przecenienia :)

Zapachowo... Unoszący się wszędzie zapach grzanego wina kiedy chodziłam z koleżanką po noworocznym jarmarku na Rynku Starego Miasta.... Zapach pierogów, serów... Zapach wszelkich pyszności. I zapach świecy z naturalnego wosku, którą dostałam i którą szkoda mi teraz będzie zapalić.... pachnie mi latem, miodem, ulem... ciepłem.

Zastanowiłam się wczoraj, czemu w tym całym zabieganiu, znajdując czas na pisanie na fb ze znajomymi, czy buszowanie w necie, nie znajduję go na zaopiekowanie się sobą, a szczególnie swoim ciałem. Toteż po powrocie z pracy wanna pełna gorącej wody, piana i miłe chwile. A później dbanie o buzię, o pazurki i o wszystko po kolei. Aż miło popatrzeć na efekty:)

"Pasłam" ostatnio oczy naprawdę pięknymi widokami. Niebo o szaleńczo ślicznych kolorach, światełka na Starym Mieście, rozwijające się w szalonym tempie listki mojej parapetowej roślinki... Łagodne, jakby lekko mleczne światło w BUWie...  Pewne popołudnie, samotny spacer nad Wisłę i to piękne, błękitne niebo, jak nie w styczniu. Cudo.






A jeśli chodzi o zasłuchanie... To uwielbiam ostatnio niezmiennie TO :)