Istne kulinarne szaleństwo. Przestałam pałać szaloną miłością do czekolady i innych słodyczy. To nie tak, że w ogóle dla mnie nie istnieją - po prostu już nie tak bardzo ich potrzebuje jak dawniej, nie w takiej ilości. Kiedy z kolei mam chęć na coś słonego, sięgam nie po czipsy a po kawałek pleśniowego sera... mmm. Że też akurat teraz sobie przypomniałam o ich istnieniu. Chyba czas mi nabyć torebkę suszonych fig, bo  też mi ich brak.

Zapach mroźnego powietrza jednego dnia a innego zapach ziemi, zieleni... prawie jak wiosna.

Chłód na skórze... Fizyczne zmęczenie. Gorąca kąpiel. Entuzjazm pulsujący  gdzieś w ciele, wiążący się ze zbliżającymi się szalonymi dniami. Radość z kolejnego świetnego zdjęcia zrobionego przez siebie, radość jak coś co unosi, uskrzydla.

Widok rozwijających się listków a później dzień pod dniu piękniejszych, jasnofioletowych, drobnych kwiatów na moim parapecie. Nowy porządek w moim pokoju, czy może inaczej: ład po przemeblowaniu taki, że o ile to możliwe, jest jeszcze przyjemniej niż było. A praca i spanie, oddzielone od siebie, pisanie stało się też wygodniejsze.

Zasłuchanie.... Odkryłam ostatnio Luxtorpedę, mocno mi pasuje do moich ostatnich przemyśleń, szczególnie TO i TO. Znów się zakochałam w zupełnie dla mnie nowej muzyce, cała ja :)

notka napisana w ciągu tygodnia, aktualnie pochłaniają mnie do szczętu Kraków i WIOSNA, jak wrócę, napiszę :)