Zdarzyła Wam się na pewno nieraz sytuacja, że pytaliście, żeby dowiedzieć się czegoś istotnego, upewnić się, uzupełnić informację, a ktoś to pytanie odebrał jako złośliwość, pytanie o "coś oczywistego", zbędne i mające jedynie dopiec...

Kiedy opadają mnie moje strachy, wiem, że nie powinnam im udać, pytam: co miałeś/miałaś na myśli pisząc to i to, mówiąc to i to? Bo tak bezpieczniej, niż się zapętlać we własnych myślach.

A jeśli ktoś to odbiera jako złośliwość albo jakieś czepianie się... nie, na to nic nie mogę już poradzić.

Cieszę się więc, że są ludzie, którzy takie pytania traktują normalniej, zwyczajnie. Nawet jeśli jest to pytanie o to, czemu znając mnie tak krótko, mówią mi: gdybyś chciała pogadać to jestem, daj znać a ja czas dla Ciebie znajdę...

I tak chcąc niechcąc wracają słowa z wiadomości, którą dostałam po tym, jak na owe deklaracje chęci wysłuchania spytałam: ok, ale czemu właściwie chcesz znaleźć dla mnie czas, skoro tak mało i krótko mnie znasz?

bo jestem dziwny?:D może po prostu warto zainwestować czas w kogoś, kto niepotrzebnie się katuje myślami i cierpi?

I jeszcze to:

zawsze masz prawo pytać, szczególnie, gdy chodzi o Twoją prywatność, w którą na pewno wejdziemy podczas rozmowy o Tobie tak samo zawsze masz prawo powiedzieć stop, jeśli za głęboko zabrniemy