Tak jakoś wyszło, że za najlepszą opcję uznałam spalenie masy zdjęć z moim byłym chłopakiem. Spalenie nad Wisłą, na grillu. To nie tak, że absolutnie wszystkie, kilka ocaliłam. Jednakże uznałam za subtelne przegięcie posiadanie ponad setki wywołanych zdjęć z moim Eks po prawie dwóch latach od naszego rozstania i w sytuacji kiedy cóż... zdaje się że się zakochałam...

Dzieła zniszczenia pomogła mi dokonać bliska koleżanka. A później siedziałyśmy sobie w słońcu nad Wisłą, piłyśmy wino z kieliszków i jadłyśmy ptasie mleczko, gadając o wszystkim. 

Piasek znad Wisły mam aktualnie wszędzie, wczoraj wysypywał mi się nawet z telefonu, do plecaka to aż boję się zajrzeć...

Za to miło wspominam to popołudnie.

Kto wie, może z tych popiołów narodzi się coś zupełnie nowego?