Zdążyłam już prawie że zapomnieć przez ostatnie dwa miesiące jak to jest mieć kocie towarzystwo w mieszkaniu. Właśnie sobie bardzo żywiołowo przypominam, odkąd to wróciłam do domu poinformowana przez moją współlokatorkę że jest w mieszkaniu trzech gości. Po mały powitaniu i otwarciu drzwi do mojego pokoju, niebawem miałam okazję zobaczyć taką oto scenkę:


Ale to Cały bije rekordy miziania się, tulenia i mruczenia mi w ucho, wdrapywania się na mnie i domagania pieszczot, kiedy jestem zbyt zajęta pisaniem na komputerze na przykład. Tym samym wracamy do normalności :)

Właśnie rozpisuję sobie mój plan działania na najbliższe dwia miesiące, dotyczący pracy nad sobą. Odkryłam kilka chyba ważnych rzeczy. Wierzę, że może mi to pomóc.

Odkrywam kolejne rzeczy wobec których zadziałała 'magia' zmiany perspektywy po Krakowie :)

A jutro.. cóż, śmigam na drugi koniec miasta rowerem i biorę udział jako wolontariuszka w kolejnym z biegów Pucharu Maratonu :)