Zbliża się lato. Wakacje? Chyba nie do końca...
Dobiega końca czas, kiedy obiecałam sobie zrealizować swoje postanowienia.(O nich tutaj: Postanowienia nie-noworoczne ) Niebawem odniosę się do nich konkretniej, na razie stwierdzam, że coś tam zdziałałam, choć nie wszystko. Tym samym planuję kolejne postanowienia, myśl o ogarnięciu mojego czasu i lepszym jego planowaniu (takie małe refleksje po szkoleniu z zarządzania czasem w poniedziałek) jest ostatnio u mnie szczególnie silna. Rozdrabniam się we wszystkim po trochu a czas chyba pójść w stronę osiągania celów, żebym nigdy nie żałowała, że coś zaniedbałam.
Zbliża się początek mojej nowej pracy. Nic szałowego, ale ważne że jest. Tym samym pewien rodzaj laby i beztroski mija.
Mija też rok szkolny w którym zaangażowałam się w Akademię Przyszłości. Wiele mi dał, mimo wszystkich zawirowań i sytuacji wymagających skupienia się i działania bez rozmyślania.
Jesienią dużo się zmieni i tutaj. W zasadzie nie powinnam o tym wiedzieć, ale wiem. Dziwne uczucie, że nie jest mi jakoś szczególnie smutno, bo przecież ciągle gdzieś jest myśl, że tego, co przeżyłam, czego się nauczyłam i co dałam innym, nie zabierze nikt, bo to zostaje  ludziach...
Mam kilka marzeń na wakacje, rzeczy, co do których chcę by się zdarzyły, spełniły... o tym też napiszę niebawem. Na razie przychodzi mi do głowy kilka słów z Księgi Koheleta:

Wszystko ma swój czas,
i jest wyznaczona godzina
na wszystkie sprawy pod niebem:
Jest czas rodzenia i czas umierania,
czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono,
czas zabijania i czas leczenia,
czas burzenia i czas budowania,
czas płaczu i czas śmiechu,
czas zawodzenia i czas pląsów,
czas rzucania kamieni i czas ich zbierania,
czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich,
czas szukania i czas tracenia,
czas zachowania i czas wyrzucania,
czas rozdzierania i czas zszywania,
czas milczenia i czas mówienia,
czas miłowania i czas nienawiści,
czas wojny i czas pokoju.

Źródło: Koh 3,1–8 tłum: Biblia Tysiąclecia