Przypomniałam sobie, że istnieje coś tak cudownego jak pływanie i że co więcej- umiem pływać i lubię wodę:) Od mojego wakacyjnego wypadu w góry, zdążyłam prawie o tym zapomnieć, ostatnio byłam na basenie w Szaflarach i później, jeden raz w W-wie...

Wybrałam chyba dobrą porę, bo na samym basenie było dość pusto. Miałam tor tylko dla siebie, istne szaleństwo! Jak ja uwielbiam to uczucie, kiedy po prostu płynę, nie myślę o tym, co dzieje się wokół mnie, poza basenem... Albo myślę o tym, co nie daje mi spokoju, ale na basenie to jest tak odrealnione- moje myśli skupiają się na problemach w inny sposób, znajduję rozwiązania, być może dlatego, że część mojej uwagi, zamiast się rozpraszać i angażować w bezsensowne dywagacje, skupia się na doznaniach płynących z muskanego wodą ciała...

A jeszcze później powrót do mojego miejsca na świecie, ciemność i intensywne kolory fontanny: fioletowe... zielone... czerwone... niebieskie... Pluszcząca woda, zachwyt dzieciaków, zachwyt dorosłych. Nie potrzeba mi wycieczki na Podzamcze, skoro takie atrakcje mam blisko mieszkania;)