Czyli Tadeusz Konwicki o pisaniu o literaturze.

Na ogólne życzenie czytelników przedstawiam rozszerzoną listę osób, które nie powinny wypowiadać się kategorycznie na temat literatury:

*Ci, co nie umieją czytać
*Ci, którym słoń na ucho nastąpił
*Żony i konkubiny intelektualistów
*Panowie, którzy stale cierpią za cały naród to znaczy za 27.042.568 bywateli Polski Ludowej
*Kasjerzy wydawnictw
*Młodzież w wieku pokwitania
*Ci, co mówią: cholera, ale ten ten Erenburg dawniej pisał! a piszą: "nieustanny, stały rozwój Ilii Erenburga..."
*Ci co w cudzych książkach i artykułach wykreślają niestosowne zdania
*Tacy, którzy nie śmiejąc się- są pewni, że mają w tym rację
*Urzędnicy na odpowiedzialnych stanowiskach
*Paniusie pisujące listy do przystojnych autorów
*Ci, co mawiają: "Ja, panie dziejku, tej ich współczesnej literatury w ogóle nie czytam..."
*Ci, co szlochają słuchając walca Brahmsa wykonywanego smyczkiem na ciesielskiej pile.
*"Oddani przyjaciele" nieżyjącego autora
*Piszący po kryjomu
*Ci, co pragną pomóc pisarzom
*Ci co są mądrzejsi od bliźnich
*Osobnicy wzruszający się majestatem architektury MDM
*Esteci z Kobyłki
*Oraz ci wszyscy którzy mają okropną ochotę powiedzieć coś kategorycznego

(...)

"Nowa Kultura" nr 37/1955 (11 września 1955), s. 8