Margerytkowo

Zimny i deszczowy maj miał swoje plusy: przeczytałam masę książek dzięki temu :) I to dobrych książek, warto to zaznaczyć :)

1. Keigo Higashino: Cuda za rogiem
Jak by nie patrzeć, niesamowita książka i z totalnie niebanalnym pomysłem na fabułę. Aż żałuję, że nie znalazłam innych książek tego autora wydanych po polsku.

2. Corina Bomann: Wyspa Motyli
Świetna i baaaardzo wciągająca książka.

3. Brunonia Barry: Piąty płatek róży
Rzecz dzieje się w Salem i ma związek z niechlubną historią tego miasta. Fajnie napisana i  wciągająca.

4. Elaine N. Aron: Wysoko wrażliwi. Jak funkcjonować w świecie, który nas przytłacza
Bardzo wartościowa książka, tak dla osób wysoko wrażliwych, jak i ich bliskich... Mi bardzo otworzyła oczy na różne westie. I dobrze :)

5. Isabel Allende: Podmorska wyspa
Jak to u Allende, czytało się miło, jednak momentami... jakby za dużo przemocy i przynajmniej w moim odczuciu zanudzania niektórymi kwestiami.

6. Lorraine Fouchet: Między niebem a Lou
Piękna, ciepła opowieśćbardzo polecam.

7. Vanessa Montfort: Legenda niemej wyspy
Magiczna, wciągająca i niesamowita. Bardzo polecam :)

8. Stanisław Radoń: Czy medytacja naprawdę działa?
Baaaaardzo wartościowa książka, niebwem napiszę o niej więcej. Nie chcę się czepiać, ale w obliczu tego, że autorem jest ksiądz, powiedziałabym, że książka jest jeszcze bardziej wartościowa. Jak to już napisałam u siebie na fb, gdyby więcej ludzi miało takie podejście jak autor tejże książki, świat byłby o wiele lepszym miejscem.

9. Helen Hoang: Więcej niż pocałunek
Całkiem niebanalna lektura. Choć nieco się rozczarowałam. Więcej niebawem.

Marcowe pochłanianie książek... cóż, na pewno po przechorowanej drugiej połowie lutego, marzec to taki mały pikuś, jednak coś tam udało mi się przeczytać. Przede wszystkim dorwałam w końcu nowego Murakamiego, no bo jak to tak, że jakiejś jego książki wydanej po polsku nie przeczytałam. I jak to w ogóle: przegapiłam, że w zeszłym roku wyszła u nas jego książka?

1. Lisa See: Herbaciana dziewczyna
Pochłaniająca, piękna opowieść. Choć momentami trudna i budząca wiele emocji. Jednak... bardzo warto.

2. Haruki Murakami: Śmierć Komandora. Pojawia się idea
Sięgając po tę książkę, miałam wrażenie, że siadam przy herbacie czy winie ze starym dobrym znajomym, który opowiada mi swoją historię w taki sposób, że nieopatrznie wciągam się po uszy i przestaje istnieć świat wokół nas.
Warto wspomnieć, że książka wywołała w Japonii burzę, skrajni prawicowcy oskarżyli Murakamiego o zdradę narodową (bo pisał o masakrze nankińskiej podczas II wojny światowej), z kolei odezwały się chińśkie głosy oburzenia (bo za mało napisał o masakrze nankińskiej). Poza tym w Japonii książkę można czytać od 18 roku życia.
I jeszcze mały cytat:

W tej pracy ważne było to, żebym portretowanego choć trochę polubił. Dlatego podczas owej godzinnej rozmowy starałem się znaleźć w nim jak najwięcej elementów budzących sympatię. Oczywiście wśród portretowanych byli i tacy, którzy nic w sobie nie mieli. Odrzucało mnie na samą myśl, że któryś z nich miałby być moim znajomym. Jeżeli jednak traktowałem ich jak osoby, z którymi będę miał do czynienia tylko w określonym miejscu i tylko przez określony czas, zawsze udawało mi się bez większego trudu znaleźć jedną lub dwie rzeczy, które można było pokochać. Jeśli zajrzało się bardzo głęboko, każdy miał w sobie coś lśniącego. Trzeba to odnaleźć, a jeżeli wydaje się z wierzchu zakurzone (chyba w większości przypadków tak jest), należy zetrzeć kurz szmatką. Robiłem to dlatego, że nastawienie malarza przenikało jakoś do obrazu.


3. Haruki Murakami: Śmierć Komandora. Metafora się zmienia
Drugi tom to już jak dla mnie totalnie jazda bez trzymanki i Murakami w swojej najlepszej formie. Rany, jak on pisze! Ten gość naprawdę tworzy niesamowite światy swoim piórem. No po prostu porwał mnie totalnie.

4. Karolina Wójciak: Tożsamość Nieznana, NN
Niebanalna konstrukcja, ciekawy pomysł na fabułę i fajny styl pisania. Tak, ta książka ma w sobie to coś, co sprawia, że ciężko się od niej oderwać. Nawet jeśli są momenty cokolwiek abstrakcyjne i jak dla mnie mocno niedopowiedziane...Ale i tak bilans wychodzi na plus, warto moim zdaniem :)

5. Piotr Adamczyk: Powiem Ci coś
Z tą książką mam pewien problem. Z jednej strony kocham sposób, w jaki ten pan używa słów, z drugiej momentami książka mi się dłużyła... a o zakończeniu nie bardzo wiem co mam myśleć. Choć całość zdecydowanie na plus.

Dwa pierwsze miesiące tego roku były bardzo obfite w książki. Czemu? Cóż, jak się niespodziewanie urlop spędza w łóżku z gorączką, to chociaż książki dają jako-takie wytchnienie, al to dopiero wtedy, jak człek już jako-tako na oczy patrzy. Co przy gorączce nie jest takie oczywiste. W każdym razie nadrobiłam zaległości, odpuściłam książki, które mnie zanudzały i skończyłam te, które się podobały.

Styczeń

1. Laini Taylor: Dni krwi i światła gwiazd
To dalej jest to, co mnie pochłonęło i nie chce puścić. świetna książka, świetna seria. Jest dla czego zarywać noce :)

2. Eugen Herrigel Zen w sztuce łucznictwa
Od dawna się na to czaiłam, w końcu sięgnęłam... ale chyba mnie dość mocno rozczarowała ta książka, możliwe, że za wiele sobie po niej obiecywałam.

3. Laini Taylor: Sny bogów i potworów (część 1)
4. Laini Taylor: Sny bogów i potworów (część 2)
Napiszę ogólnie o obu: jedno wielkie ŁAŁ. Całkiem udana kontynuacja serii.

5. A.J. Finn: Kobieta w oknie
Pochłonęła mnie, fabuła jak dla mnie zupełnie nie była przewidywalna. Ale ciekawa.

6. Maria Paszyńska: Owoc granatu. Dziewczęta wygnane
Momentami piękna, momentami ciężka. Nie wiem co o niej napisać. Drażniła mnie roszczeniowość jednej z bohaterek, ale mimo wszystko książkę uważam za całkiem OK>

7. Maria Paszyńska: Owoc granatu. Kraina snów
Jakoś już mniej mi się ta część podobała, dalej jednak myślę, że warto ją było przeczytać.

Luty

8. Clive Staples Lewis Lew, czarownica i stara szafa
Odświeżyłam sobie baśń z dzieciństwa i odkryłam, że niewiele z niej pamiętam, jakkolwiek czytało się bardzo przyjemnie :)

9.  Clive Staples Lewis Książę Kaspian
Podobnie jak wyżej, miło się było zaczytać :)

10. Clive Staples Lewis: Podróż "Wędrowca do Świtu"
Ta część podobała mi się w sumie o wiele mniej i ostatecznie na tej postanowiłam poprzestać. Choć co Lewis to Lewis i miło było poczytać :)

11. Ellen Marie Wiseman: To, co zostawiła
Momentami ciężka i poruszająca trudne tematy książka, ale naprawdę warta przeczytania.

12.  Kate Lord Brown: Zapach gorzkich pomarańczy
Momentami fabuła naprawdę hardkorowa, ale znów jak poprzedniczka: napisana na tyle przyjemnie, że czasu nad nią spędzonego nie uważam za stracony, wręcz przeciwnie, nie mogłam się od niej oderwać.

13. Barbara Antonowicz-Wlazińska: Tarot intuicyjny. Małe Arkana
Drugi tom - i dalej dość ciekawa lektura.

14. Deborah Smith Ogród Kamiennych Kwiatów
Mocna, momentami ciężka, ale myślę, że mimo wszystko warta przeczytania. Pochłonęła mnie totalnie, nie mogłam się od niej oderwać.

15. Michael Laitman: Kabała dla początkujących
Totalnie inna tematyka, właściwie to nie wiem co o tym myślę.

16. Renee Carlino: Zanim zostaliśmy nieznajomymi
Ciekawa fabuła, niebanalne zakończenie. Miło się czytało, zdecydowanie warto.

17. Wilkie Collins: Tajemnica mirtowego pokoju
Na początku ciekawie, ale im później tym trudniej. Zdecydowanie nie mój klimat, choć doczytałam do końca.

18. Gemma Malley: Deklaracja
Nietypowy pomysł na fabułę: przeludnienie na Ziemi, ludzie mają wybrać: albo niestarzenie się i brak chorób, albo posiadanie dzieci. Dzieci urodzone "wbrew prawu" stają się nadmiarami i są zamykane w specjalnych ośrodkach.
Pomysł ciekawy, ale nie wciągnęła mnie na tyle, bym sięgnęła po kolejne części.

19. Beatrice Colin: Zdobyć to, co tak ulotne
W całej tej historii chyba najbardziej mi się spodobało tło opowieści: Paryż w czasach budowania wieży Eiffle'a, społeczeństwo często zmagające się z dla nas już dawno nieaktualnymi problemami (choćby skutki polio, szkarlatyny) i całe to tło obyczajowe. Bo sama historia: cóż, nic wyjątkowego.

Wieki nie pisałam o książkach, ale czas do tego wrócić. Jesień i zima właściwie sprzyjały czytaniu, choć stale ten sam dylemat: dzierganie czy czytanie (a nie przepadam za e-bookami, więc...) I tak oto parę książek wtedy przeczytałam, wykorzystując każdą wolniejszą chwilę, kiedy tylko się dało. By za jakiś czas stwierdzić, że cóż, muszę zrobić przerwę bo mnie jakoś książki nie ciągną. Było więc tak:


1. Sarah J. Maas: Dwór skrzydeł i zguby
Po prostu mnie pochłonęła ta książka, podobnie jak poprzednie części. Obłęd w ciapki, że tak powiem.

2. Robynne Chutkan: Dobre bakterie
No mam mieszane uczucia. Z jednej strony znalazłam kilka przydatnych informacji, ale momentami jak dla mnie było nieco zbyt fanatycznie...

3. Sarah J. Maas: A Court of Frost and Starlight
Pierwsza książka, od początku do końca przeczytana w oryginale. Cóż, uwielbiam bohaterów tej sagi, więc zgoła miło mi się czytało. Zacna lektura.

4. Giulia Enders: Historia wewnętrzna
Fascynująca, ciekawie napisana książka, widać, że autorka lubi to, czym się zajmuje i o czym pisze. Bardzo, bardzo polecam.

5. Terry Pratchett: Mort
Powoli się rozsmakowuję w twórczości tego autora, jednak ta książka, choć fajna, nie skradła mojego serca jakoś przesadnie.

6. dr Aline P. Zoldbrod: Wszystko, co chcielibyście wiedzieć o swojej seksualności
Bardzo dobra, wartościowa i ciekawie napisana książka. Bardzo polecam.

7. Jhumpa Lahiri: Zagubieni wśród hiacyntów
Ciekawa, niebanalna i wciągająca. Miła lektura. Warto sięgnąć.

8.  Joanna Glogaza: Slow Life. Zwolnij i zacznij żyć
Kilka myśli mi się spodobało i mnie zaciekawiło, ale nie jest to książka, która zostałaby ze mną na dłużej i której nie mogłabym zapomnieć.

9. Madeline Miller: Kirke
Świetnie napisana, fabuła wciąga mimo, że mity greckie są mi znane, dalej jest to fajne odniesienie i inne spojrzenie. Znajomość mitów nie psuje frajdy z czytania, wręcz przeciwnie.

10. Ada Edelman: Tarot Bułhakowa. Od Głupca do Mistrza
Nietypowy pomysł, a przy tym książka napisana przy konsultacji z badaczem prozy Bułhakowa, z jego posłowiem zresztą. Dla miłośników Bułhakowa pozycja, której nie chce się przegapić, zdecydowanie.

11. Dominique Loreau: Sztuka umiaru
Sięgnęłam i zaskoczyłam się, że książka raczej o konkretnym umiarze: w jedzeniu. Instrygująca, moim zdaniem całkiem sensowna.

12. Maja Lunde: Historia pszczół
Wciągająca od początku do końca, po prostu świetna!

13.  Madeline Miller: Achilles. W pułapce przeznaczenia
Ciekawie napisana, miło się czytało.

14. Mark Wolynn: Nie zaczęło się od ciebie. Jak dziedziczona trauma wpływa na to, kim jesteśmy i jak zakończyć ten proces
Z jednej strony: sam temat WOW i warto sięgnąć. Z drugiej trony średnio przekonuje mnie opcja pt. "no i na terapii omówiliśmy to i to, zrobiliśmy to i to i już jest OK". No jakoś nie.

15. Joe Abercrombie: Pół króla
Niby wciągnęło, niby ok, ale jednak jak dla mnie nieco zbyt drastycznie i po kolejne tomy na pewno nie sięgnę.

16. Terry Pratchett, Jack Cohen, Ian Stewart: Nauka Świata Dysku II. Glob
Nie wiem, ale jakoś mnie ta książka strasznie, strasznie wymęczyła. No nie, nie i jeszcze raz nie, choć poprzednia była super.

17. Maja Wolny: Księgobójca
Istne szaleństwo, bardzo, bardzo bardzo polecam, dałam się pochłonąć.

18. Laini Taylor: Córka dymu i kości
Pochłonęła mnie. Przepadłam na amen. Fajnie napisana a pomysł na fabułę dosyć oryginalny, nawet jak na fantastykę.

19. Barbara Antonowicz-Wlazińska: Tarot intuicyjny Wielkie Arkana Wielkie tajemnice życia
Ciekawa lektura, żeby poznać nieco inny punkt widzenia.

Mimo, że przestałam wręcz opętańczo pożerać książki, małe conieco udało mi się przeczytać tego lata... ok, może nie takie małe. Ogólnie sięgnęłam po wiele pozycji, na które ostrzyłam sobie ząbki od dawna i w końcu się udało, do wielu też się wreszcie przekonałam i z reguły warto było, mało tego lata spotkało mnie rozczarowań.

1. Emily Giffin: Coś pożyczonego
Czytało mi się całkiem ok, aż sama się zdziwiłam. Podobały mi się opisy postaci, ich przemyślenia. Lekka, całkiem OK lektura.

2. Emily Giffin: Coś niebieskiego
Podobnie jak wyżej, choć główna bohaterka bywała moooocno irytująca. Za to wątek przyjaźni, która miała poważne podstawy by się zakończyć, a po niełatwych chwilach udało się uzyskać choćby życzliwość - jak dla mnie bardzo prawdziwe.

3. John Marsden: Jutro
Wciągająca, fajnie napisana. Choć dla młodzieży, miło się czytało. Nie na tyle jednak, bym sięgnęła po kolejne tomy.

4. Victoria Aveyard: Czerwona Królowa
Co do tej książki, mam mieszane uczucia. Z jednej... jest dość dużym plagiatem. Z drugiej ma kilka mocnych stron.
Więcej odnośnie bycia plagiatem i zabierania motywów z innych książek TUTAJ

5. Isabel Allende: Miłość i cienie
Znów coś niesamowitego, jak to u Allende, uwielbiam jej pisanie! Bardzo polecam!

6. Victoria Aveyard: Przeklęta korona
Krótka nowelka, ale bardzo wciągająca. Takie trochę wprowadzenie do "Czerwonej Królowej", jak dla mnie dość przyjeme.

7. Sarah J. Maas: Dwór cierni i róż
Opowieść luźno osnuta na motywach "Pięknej i Bestii". Coś naprawdę wyjątkowego i wciągającego, nie mogłam się oderwać, bardzo, bardzo polecam.

8. Sarah J. Maas: Dwór mgieł i furii
To z kolei luźna opowieść delikatnie opierająca się na motywach mitu o Demeter i Persefonie, przynajmniej na początku. Całość podana idealnie, wciąga!

9. Maria Ziółkowska: Gawędy o drzewach
Piękna, ciepło napisana, z każdego słowa emanuje wielka życzliwość dla drzew.

10. Agnieszka Kościańska: Zobaczyć łosia. Historia polskiej edukacji seksualnej od pierwszej lekcji do internetu
Czytało się OK, momentami łapałam maga wkurwa i po postu szok, momentami jak dla mnie nieco chaotyczna, dalej jednak ciekawa

11. Richard Feynman: "Pan raczy żartować, panie Feynman!". Przypadki ciekawego człowieka
Niebanalna. Ciekawa. Wciągająca. Uwielbiam <3

12. Michael Mosley: Jelita wiedzą lepiej. Jak zrewolucjonizować sposób odżywiania i zmienić od wewnątrz swoje ciało
Jak dla mnie bomba. Sama książka ciekawa, a duży plus jest taki, że facet nie jest oszołomem i doskonale wie, że zdrowie zdrowiem, ale z chęcią na czekoladę czasem zwyczajnie nie wygrasz.

13. Mary Roach: Gastrofaza. Przygody w układzie pokarmowym
Napaliłam się i wyszło, że właściwie to fajna, ale ogólnie bez szału i troszkę przegadana. Ale i tak jeszcze w miarę ciekawa.
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               

Wracam do tego cyklu z pewną taką nieśmiałością, bo ostatnimi czasy jakby zapomniałam jak się czyta książki ;) nie wiem czy będę ich pochłaniać tyle co dawniej, pewnie nie, ale będę chciała skrobnąć parę słów o tym co czytam, trochę też dla siebie. Inna rzecz, że w ciągu ostatnich miesięcy udało mi się skończyć czytać kilka cyklów czy serii - sięgęłam po ostatni tom i trochę smutno. Czas na coś nowego. Co więc czytałam wiosną? OK, przez wiosnę rozumiem kwiecień i maj, tak na mój własny użytek :)

1. Carlos Ruiz Zafon: Labirynt duchów
Zafon mnie znów zachwycił, a jednak bywały momenty, że musiałam odłożyć lekturę, bo była... za ciężka, albo może inaczej: zbyt sugestywnie sobie wyobraziłam niektóre okropności.
A mimo to całość polecam, zwłaszcza dla fanów poprzednich tomów.

2. Jacqueline Carey: Strzała Kusziela
Sięgnęłam, skuszona opinią mojej znajomej... i wsiąkłam. Opowieść o "pani negocjowalnego afektu" czyli dosyć ekskluzywnej prostytutce i zarazem szpiegu - autentycznie nie mogłam się momentami oderwać.

3. Jacqueline Carey: Wybranka Kusziela
Dlatego też sięgnęłam po tom drugi i też się nie zawiodłam choć był nieco cięższy tematycznie od pierwszego, ale czytało się również całkiem przyjemnie.

4. Jacqueline Carey: Wcielenie Kusziela
Zdecydowanie najbardziej "ciężki" tom tej serii. Zarazem zachwycający i momentami wręcz obrzydzający. A jednak jakoś szkoda się było pożegnać a bohaterami, choć jakiś ciąg dalszy jest przewidziany, już w ramach innej serii.

5. Katarzyna Berenika Miszczuk: Przesilenie
Czekałam na tą ostatnią część i się doczekałam. Niech za recenzję posłuży fakt, że tak się zaczytałam, że z wielkim zaskoczeniem odkryłam, że coś się dymi z kuchni, jak już się wyłoniłam z pokoju i odmętów książki. To była moja zupa z soczewicy. Garnek doszczyszczałam parę dni, ale się udało. Tak że zdecydowanie, przy tej książce można tak się zaczytać, że człowiek zapomina o całym świecie.

6. Susan Cain: Ciszej proszę...Siła introwersji w świecie, który nie może przestać gadać
Niesamowita książka, rozjaśniła mi w głowie kilka kwestii a przy tym nie zanudziła. Przymierzam się, żeby napisać o niej coś więcej. Myślę, że zdecydowanie warto po nią sięgnąć, niezależnie od tego, czy jest się introwertykiem, czy jedynie chce się poszerzyć wiedzę... i poznać nieco inną perspektywę.

7. Michał Pasterski: Insight. Droga do mentalnej dojrzałości
Niebanalna lektura, choć czasem mnie irytowała podejściem autora. Jednak mimo wszystko polecam i zdecydowanie napiszę o niej więcej niebawem, bo jestem przekonana, że warto.

8. Peter V. Brett: Otchłań t. 2
Coś niesamowiego. Z jednej strony ten żal z powodu bohaterów, z którymi trzeba się było pożegnać, z drugiej nadal świetna narracja. Choć mimo wszystko czegoś mi brakowało w tym zakończeniu, to jednak jeszcze długo nie mogłam zapomnieć o tej książce i nie byłam w stanie sięgnąć po coś innego.

Zobaczymy w takim razie co przyniesie mi lato :)

Powinnam była raczej napisać w tytule: co poza Brettem czytałam tej zimy i jesieni. Jak by nie patrzeć wspomniany już Cykl Demoniczny pochłonął mnie całkowicie i niemalże bez reszty zdominował moje lektury, jednak coś poza kolejnymi częściami cyklu udało mi się też przeczytać, z mniejszą lub większą frajdą (bo z tym bywało różnie). A więc... co przeczytałam?

1. Anna Kęska: Jak stać się szczęśliwym człowiekiem
Choć wiele rzeczy dla mnie było taką "oczywistą ozywistością", to myślę, że dla wielu ta książka mogłaby być pierwszym krokiem ku temu, żeby było lepiej. Myślę, że warto sięgnąć.

2. Tomek Tomczyk: Social Media start
Ciekawa pozycja, nie powiem. Myślę, że wiedza Tomka w tej materii to bardzo cenna rzecz i super, że się nią dzieli w ten sposób. No ale inna rzecz, że cenię sobie ten styl pisania i całokształt.

3. Eckhart Tolle: The illusion of time
Zdecydowanie warto, zwłaszcza jeśli ktoś jest zainteresowany tematyką mindfulness. Wyjątkowo słuchałam a nie czytałam i po angielsku nie po polsku, ale jak by nie patrzeć, pochłonęła mnie i zdecydowanie warta sięgnięcia lektura.

4. Sarah Jio: Marcowe fiołki
Sięgnęłam po nią zachęcona poprzednią książką tej samej autorki "Jeżynową zimą".
Wynudziłam się na amen i zdecydowanie za długo dawałam szansę.
Powiem tak: jeśli romantyczne ma być w wyniku zawodu miłosnego upozorować własną śmierć i zniknąć, narażając na cierpienie najbliższych, to ja mam gdzieś taki romantyzm.

5.. S.J. Kincaid: Diabolika
Wbiło mnie w podłogę. Fabuła, poza kilkoma może nie do końca wyjaśnionymi kwestiami, jest i niebanalna i pomysł fajnie zrealizowany. Trzyma w napięciu i ... nie pozwala o sobie zapomnieć na długo po przeczytaniu książki. Bardzo, bardzo polecam. Szykuję się na drugą część, na razie jedynie po angielsku.

6. Małgorzata Łatka: Kamfora
Niby pomysł na fabułę całkiem fajny, momentami dość zgrabnie ujęty temat... akcja momentami toczy się dość wartko... a jednak jakoś mnie nie urzekła ta książka i chyba za wiele sobie po niej obiecywałam. Przeczytałam i jakiś niesmak mi pozostał.

7. Alice Hoffmann: Gołębiarki
Klimatyczna, poetycka, choć momentami okrutna i smutna opowieść... podobała mi się nawet, chociaż nie byłam nią jakoś potwornie zachwycona, ot, przyjemna lektura.

8. Cecelia Ahern: Lirogon
Niesamowity, niebanalny pomysł i zgoła przyjemna realizacja. Pochłonęłam, było warto, baaaardzo polecam. :)

Zaczęło się zgoła niewinnie: o, przy porządkach na dysku lapka wpadł mi w oko jakiś e-book o tytule "Malowany Człowiek". Zerknęłam, wsiąkłam i jak tego nienawidzę, tak zaczytałam się w pdf-ie na laptopie. Później sięgnęłam po drugą część... i kolejne, bo okazało się, że to cykl. A dokładniej, Cykl Demoniczny, o którym więcej TU. Ba, nawet dla  dawnej samej siebie - udało mi się dokonać czegoś niemożliwego: przekonałam się do czytania książek w wersji czytnikowej na telefonie, a nawet... polubiłam to. Wracając jednak do Cyklu Demonicznego...

W skrócie sam cykl składa się z kolejnych (jednotomowych w wydaniu angielskim, dwutomowych w polskim) powieści: Malowany człowiek, Pustynna Włócznia, Wojna w Blasku Dnia, Tron z Czaszek, Otchłań, z czego ostatnia została wydana w Polsce zaledwie w połowie, tom drugi Otchłani, a zarazem ostatni wyjdzie w maju.

Dawno mnie tak nic nie pochłonęło tak doszczętnie.

Kiedy się zastanawiam co właściwie takiego ma w sobie Cykl Demoniczny, to na pierwszy plan wybija się kilka rzeczy:

1. Postaci z krwi i kości.
Mało kto jest tu jednoznaczny. Zarówno ludzie "źli" mają swoje jasne strony a ci, co za dobrych uchodzą - nie są ideałami, mają swoje słabostki, nieraz całkiem znaczne. Czyli bardzo życiowo... Nawet Otchłań, siedlisko demonów i sącząca się z niej magia, nie są w powieści czystym złem, w pewnym stopniu.

Wszyscy popełniamy błędy (..) ale Ci, którzy je dostrzegają, są już w połowie lepszymi ludźmi.
Peter V. Brett – Wojna w blasku dnia: Księga II

2. Poczucie humoru
Z tym akurat poczuciem humoru bardzo jest mi po drodze, więc czytaniu dodawało dodatkowego smaku

W życiu każdego z nas bywają takie chwile, gdy niezwykle intensywnie czujemy, że żyjemy. Do tego stopnia, że kiedy wreszcie mijają, przepełnia nas poczucie marności. Wówczas każdy z nas gotów jest zrobić wszystko, by znów pochwycić życie w swoje ręce. 
Peter V. Brett – Malowany człowiek: Księga I

3. Minimum słów, maksimum emocji
Urzekło mnie jak za pomocą kilku słów można nakreślić sytuację: kilka gestów, a zarazem tyle w tym emocji, że na długo zostają w pamięci.

-Pokaż- nakazała.
Nie musiał pytać, co miała na myśli. Wyprostował się i ściągnął kaptur. Margarit przyglądała się przez dłuższą chwilę, a na jego twarzy na próżno było szukać przerażenia czy zaskoczenia, którego się spodziewał. Burknęła i pokiwała głową, jakby potakując własnym myślom. A potem z całej siły walnęła Naznaczonego w twarz.
-To za złamanie serce mojej pani! – krzyknęła.
Cios był zaskakująco silny i nim Arlen zdołał oprzytomnieć, uderzyła do po raz drugi.
-A to za złamanie mojego!- zaszlochała i nagle pochwyciła mężczyznę w ramiona i przytuliła ze wszystkich sił. –Dzięki niech będą Stwórcy, że nic ci się nie stało – wykrztusiła z płaczem

Peter V. Brett (z książki Pustynna Włócznia: Księga II)

4. Relacje bez idealizowania
Nikt tu nie mówi, że miłość to "żyli długo i szczęśliwie" albo że przyjaźń albo na zawsze, albo jest nieprawdziwa. Nikt nie mówi, że relacje rodzice-dziecko to sielanka, ale też nie ma w tym... demonizowania ich. Ale też brak przesadnych rozmów "o uczuciach", omawiania tego, co lepiej byłoby już zostawić w spokoju.

Każde dziecko pewnego dnia musi sobie zdać sprawę, że dorośli również popełniają błędy i okazują słabość, tak jak wszyscy inni. Następnego dnia, czy tego chce czy nie, nie jest już dzieckiem. 
Peter V. Brett – Malowany człowiek: Księga I

5. Ewoluujące postacie
Ludzie, którzy się zmieniają, nie są jednowymiarowymi postaciami, a w toku całej fabuły przechodzą przemiany tak na gorsze jak na lepsze.

Jedność jest warta ceny zapłaconej we krwi. Gdy zapada noc i pojawiają się nieprzeliczone legiony Nie, sto tysięcy ludzi walczących ramię w ramię jest o wiele lepszych od stu milionów kulących się ze strachu. 
Peter V. Brett – Pustynna Włócznia: Księga I

6. Smaczki dla wtajemniczonych
Pojawiają się liczne odniesienia do innych książek, filmów, czy choćby systemów religijnych albo choćby medytacji czy mindfulness. Komuś nie w temacie ot fajnie się czyta, ale dla tych, co takie odniesienia wyłapią to jak puszczenie oka przez autora.

Strach i ból mogą Cię dotknąć tylko wtedy, gdy im na to pozwolisz.
Peter V. Brett – Pustynna Włócznia: Księga II

7. Fabuła
Niebanalny pomysł i świetna realizacja - taki duet sprawia, że ciężko się oderwać od Cyklu i najpierw czyta się chwilę a później okazuje się, że jest 3 nad ranem.

Wszystko, co chroni tych, których kochamy, musi być piękne.
Peter V. Brett – Pustynna Włócznia: Księga II

Podsumowując: bardzo, bardzo, bardzo polecam.

Lato zdecydowanie książkowe. Aż się sama trochę dziwię, jak znalazłam czas na przeczytanie tylu książek tego lata, a przy okazji korzystałam też ze słońca, ruchu (głównie roweru), tańca... Właściwie to nie wiem jak udało mi się to pogodzić, ale ważne, że się udało. A więc dzielę się z Wami moimi czytelniczymi pysznościami, czyli co też mól książkowy pożarł tego lata. Całkiem fajne rzeczy.

CZERWIEC

1. Katarzyna Berenika Miszczuk: Szeptucha
Pomysł fajny, realizacja spoko, jednak trochę mi brakowało rozwinięcia choćby tematów dotyczących wierzeń słowiańskich. Ale ogólnie: miła lektura. Jedynie bohaterka momentami irytująca i do przesady chaotyczna.

2. Sue Monk Kidd: Czarne skrzydła
Świetna książka, poruszająca temat dość niebanalnie, ale jednak jak dla mnie momntami dość... naiwnie? Ale tak czy inaczej dobrze napisana, przyjemnie się czytało, choć nie sądzę, bym chciała do niej wrócić.

3. Lauren Groof: Arkadia
Po Fatum i furii tej samej autorki chyba spodziewałam się czegoś więcej, ale wygląda na to, że się odrobinę rozczarowałam. Poza tym momentami dość ciężko się czytało, hmmm te aż do przesady naturalistyczne opisy.

4. Sue Monk Kidd: Podróże z owocem granatu
Piękna książka o relacji matka-córka, w tle mitologiczne i religijne odniesienia, rozważania o kobiecości, życiu i lęku przed śmiercią, coś pięknego po prostu.

5. Anna Bolecka: Cadyk i dziewczyna
Momentami trochę zbyt przeintelektualizowana jak dla mnie... Choć ma dużo uroku i ogólnie dość przyjemna (o ile można tak powiedzieć w odniesieniu do literatury o holokauście), ciekawie napisana i na pewno nie-schematyczna.

LIPIEC

6. Katarzyna Berenika Miszczuk: Noc Kupały
Jak w przypadku Szeptuchy, choć akcja się rozkręca i dzieje się więcej, więc można się było zaczytać :) Przyjemna lektura jeśli nie oczekuje się za dużo ;) Ale w tym tomie bohaterka nie była już tak irytująca jak na początku :)

7. Wiesława Bancarzewska: Zapiski z Annopola
Kontynuacja sagi. Ciekawy pomysł (wędrówki w czasie i przestrzeni), w dodatku interesująco opisane. Ciepło i rodzinne emocje emanujące z każdej strony też nie do przecenienia.

8. Katarzyna Berenika Miszczuk: Żerca
Dalej przyjemna lektura, aż szkoda, że na kolejny, ostatni tom trzeba będzie czekać tak długo...
Chyba najmilej mi się czytało.

9. William Trevor: Lato miłości
Fabuła mało sztampowa, opowiedziana historia też raczej nie jest "taka jak wszystkie" - na pewno w tematyce zdrady i zakochania się w kimś innym niż mąż/żona - to dosyć oryginalne ujęcie.

10. Suzanne Collins: Igrzyska Śmierci (t.1)
Nie sądziłam, że aż tak się wciągnę, a wręcz połknęłam tą książkę. Do plusów na pewno można zaliczyć to, że jest dobrze napisana a fabuła wciąga.

11. Wiesława Bancarzewska: Noc nad Samborzewem
Ostatni tom sagi i dalej dosyć przyjemne wrażenia czytelnicze. Jednak chyba trochę mnie rozczarowało zakończenie, bo ja wiem, spodziewałam się czegoś bardziej zakręconego? Jak na sagę o wędrówkach między współczesnością a drugą wojną światową - chyba spodziewałam się, że zakończenie będzie bardziej szalone.

12. Gabriela Anna Kańtor: Koronki z płatków śniegu
Zgoła przyjemna lektura, choć momentami trochę męczyły "wtrącenia" przodków, którzy będąc już duchami patrzą na młode pokolenia i wspominają (tak!), a i momentami gwara śląska dawała w kość, ale mimo wszystko też była plusem i oryginalnym rysem tej książki.

13. Małgorzata Halber: Najgorszy człowiek na świecie
Jednak będę po stronie tych, którzy się zachwycają. Do bólu prawdziwa, w moim odczuciu też szczera i nieowijająca w bawełnę, momentami dość gorzka opowieść o wpadnięciu w nałóg i próbach ułożenia sobie życia na nowo. Ciężko zapomnieć taką książkę. Myślę, że warto przeczytać.

14. Anna Mulczyńska: Przyjaciółki ze Staromiejskiej
O ile we wcześniejszej pozycji tej autorki męczyła schematyczność, to tutaj było już o niebo lepiej. Jednak Ania mówiąc krótko, działała mi na nerwy do pewnego momentu. Fajnie zostały wykorzystane wątki baletowe, sama czasem szukałam w internecie dodatkowych informacji, bo zaciekawiło mnie jakieś zagadnienie. Ogólnie całkiem miła książka.

15. Tadeusz Konwicki: Pamflet na siebie
Jak to u Konwickiego: dystans do siebie, anegdotki o przyjaciołach/znajomych/aktualnych wydarzeniach. I dużo filozoficznych rozważań, co momentami, wyjątkowo mi trochę przeszkadzało.

SIERPIEŃ

16. Mitch Albom: Miej trochę wiary
Książka dająca fajną perspektywę, bo z jednej strony żydowski, charyzmatyczny rabin, z drugiej dawny przestępca, a aktualnie kaznodzieja niewielkiego kościoła - a gdzieś pomiędzy nimi człowiek, który chce wiedzieć więcej i szuka tej wiedzy. Ciekawa pozycja.

17. Suzanne Collins: W pierścieniu ognia
Pochłonęłam, autentycznie nie mogłam się oderwać. Polecam.

18. Suzanne Collins: Kosogłos
Właściwie to chyba mój ulubiony tom tej trylogii. Podoba mi się, że zakończenie nie jest bez sensu cukierkowe i sielankowe.

19. Eric Emmanuel Schmitt: Ewangelia według Piłata
Jestem pod wrażeniem, coś naprawdę wyjątkowego. Słyszałam o tej książce, ale nie spodziewałam się, że okaże się tak świetna. Zdecydowanie polecam.

20. Eckhart Tolle: Potęga teraźniejszości
Świetna książka do poczytania i pomyślenia, nie da się jej szybko czytać, sama czytałam ją kilka miesięcy, po troszku. Zdecydowanie warto.

21. S. J. Watson: Zanim zasnę
Fabuła świetnie pomyślana, choć znalazłam kilka słabych punktów, nieco dla mnie abstrakcyjnych, ale OK, czytało się naprawdę dobrze, trzymała w napięciu i nie pozwalała się oderwać. Polecam.

W kwietniu czytało mi się cudnie i trwała passa trafiania na książki, które koniecznie chciałam przeczytać i w końcu się udało. Poza tym zaangażowałam się w wymianę książkową, ale o tym napiszę niebawem więcej - mówiąc krótko, mam co czytać, a w maju chyba rzadkim będę gościem  w bliblitekach - czas się zabrać za to, co mam :)

1. Leopold Tyrmand: Zły
Nie tyle przeczytałam w kwietniu, ile w kwietniu skończyłam, bo jak wiadomo, nie jest to ani mało wymagająca ani mała objętościowo lektura.
Niesamowita książka, zwłaszcza, że jej akcja dzieje się na ulicach miasta, w którym mieszkam i nieważne że 60 lat temu.
Na początku ciężko mi się było wczytać, trochę się z nią zmagałam, ale później stwierdziłam, że jest jednak świetnie napisana, wciąga i nie pozwala się oderwać.

2. Wiesława Bancarzewska: Powrót do Nałęczowa
Sam pomysł na fabułę jest dość... ryzykowny. Bohaterka tęskniąc za rodziną przenosi się tak w czasie, jak w przestrzeni, czyli do Nałęczowa w latach trzydziestych. Właściwie nie wiem, co na to powiedzieć, bo przy dość dziwnym pomyśle, realizacja wyszła dość zaskakująco, ale styl pisania autorki wszystko ratował i w efekcie wyszła z tego całkiem przyjemna całość. Na pewno sięgnę po ciąg dalszy.

3. Mirka Jaworska: Syndrom czerwonej hulajnogi
Myślę, że ważny temat i zarazem ważna perspektywa. Młoda mama odkrywa, że jej młodszy syn cierpi na zaburzenia ze spektrum autyzmu. Stara się mu pomóc, razem z mężem organizują życie tak, by jak najbardziej pomóc synowi i zniwelować skutki jego zaburzeń.
A zarazem, po przeczytaniu fragmentu z perspektywy Michała, momentami nie sposób odpędzić myśli, że to jego perspaktywa jest taka sensowna i racjonalna, w porównaniu z nią myślenie "normalnego człowieka" wydaje się być... cokolwiek nieracjonalne.
Poza tym książka dobrze napisana, a to kolejny plus.

4. Theresa Révay: Biała wilczyca
Świetna książka, po prostu. Wciągająca, fajnie się ją czyta.
Momentami zaskakuje wyborami bohaterów, jednak bynajmniej nie wydają się one nie na miejscu, a i niekiedypozytywnie zaskakują pobudkami.
Polecam. Pewnie sięgnę też po ciąg dalszy.

A w maju mam plan skończyć książki, które podczytuję z przerwami i czas się tym zająć:

Terry Pratchett, Jack Cohen: Nauka Świata Dysku I

Stephen T. Chang : Pełny System Samoleczenia, Wewnętrzne ćwiczenia taoistyczne

Howard Schultz: Starbucks. Sztuka wyciągania wniosków z porażek, czyli rewolucyjny przepis Schultza na wielki sukces

Jestem w szoku, że w marcu przeczytałam tyle książek, zupełnie nie wiem kiedy. Jednak warto tu wspomnieć, że na większość z nich polowałam od dawna i jak już je w końcu dostałam w swoje ręce, to nie mogłam przestać czytać. W większości były to bardzo udane łowy, więc możecie się spodziewać zachwytów i masy entuzjazmu, serio podoba mi się to, co przeczytałam po tak długim czasie czekania.

1. Magdalena Tulli: Szum
Niesamowita książka. Nieco mroczna, nieco piękna, a miejscami tak do bólu prawdziwa, opowiadająca o rodzinie, w której dominuje samotność i niezrozumienie, gdzie snują się duchy esesmanów i pojawia się postać Lisa, trochę jak z "Małego Księcia".
Przy tym świetnie napisana, więc tym bardziej warto sięgnąć.

Nikt nas wtedy nie szanował, ani w szkołach, ani w fabrykach, ani w urzędach, więc nie mieliśmy gdzie się nauczyć, jak okazać szacunek samym sobie inaczej niż w jedyny zalecany nam sposób: przez pogardę dla mieszkańców tego zagadkowego miejsca na mapie.

*****

Nikt mnie nigdy nie uczył, jak walczyć, żeby nie mieć krwi na rękach. Wprost przeciwnie, uczono mnie bezwarunkowej kapitulacji na dany znak, ale i to nie wychodziło mi za dobrze. Jak dotąd, potrafiłam tylko uciekać.

****

Byłam pewna, że to tam, w tym wielkim mieszkaniu, uległa nieuchwytnej przemocy litościwych spojrzeń, uwierzyła w wyższość milczenia, w zwycięską siłę chłodu. Dlatego pozwoliła, by rozwinęła się w niej twardość serca, jakiej życie naprawdę od nikogo nie wymaga. Wymaga trudów ponad siły, wymaga ryzyka ponad rozsądek, ale akurat tego nie, niegdy. Musiałam jej powiedzieć, że wszystko wiem. I jeśli coś mam jej za złe, to tylko to, że ugięła się i opuściła samą siebie.

2. Kelly Jones: Dziewczyna, która słyszała kolory
Świetna, dobrze napisana i wciągająca opowieść. Czytałam z zapartym tchem i nie mogłam się wręcz oderwać. Polecam :)

3. Ruta Sepetys: Szare śniegi Syberii
Niesamowita książka, momentami naprawdę ciężka, niełatwa i wręcz uwierająca, jednak mimo wszystko, myślę, że bardzo warta przeczytania.

Niektórzy ludzie niezgrabnie wyrażają sympatię. Jest ona jednak wtedy bardziej szczera niż to, co czytasz w książkach o tych wszystkich wspaniałych mężczyznach. (...)Czasami w niezgrabności kryje się wiele piękna. Jest miłość i uczucie, które ktoś chce wyrazić, ale w danej chwili po prostu nie potrafi.

***

Obcy mi ludzie otoczyli mnie i osłonili przed spojrzeniami, odeskortowali bezpiecznie do jurty. Nie prosili o nic. Z radością pomogli, nawet jeśli sami nie mieli na tym skorzystać. Próbowaliśmy wszyscy dotknąć nieba, stojąc na dnie oceanu. Zrozumiałam, że jeżeli będziemy się nawzajem wspierać, to może wzniesiemy się nieco wyżej.

4. Alan Alexander Milne: Kubuś Puchatek
Ot po prostu klasyka, dla miłego rozluźnienia i oderwania od poważnych tematów. Mile spędzony czas, po prostu :) I jak dla mnie piękna opowieść o przyjaźni i akceptacji.

5. Isabel Allende: Japoński kochanek
Uwielbiam książki Allende, ale ta chyba przeszła wszystko, zdobywając moje serce na amen. Fabuła wciąga, trzyma w napięciu i choć przeszłość przeplata się tu z teraźniejszością, a młodość z wiekiem podeszłym, ten miszmasz jest tu jak najbardziej na miejscu i spisuje się świetnie wręcz.

Wszyscy żyjemy z demonami ukrytymi w mrocznych zakątkach duszy, ale jeśli wyciągniemy je na światło dzienne, demony stają się mniejsze, słabsze, milkną, a w końcu zostawiają nas w spokoju.

****

Zaawansowany wiek nie czyni sam z siebie nikogo lepszym ani mądrzejszym, on jedynie uwydatnia to, kim każdy był od zawsze.

6. Lauren Groff: Fatum i furia
Dużo słyszałam o tej książce i strasznie chciałam ją przeczytać. Sięgnęłam po nią w końcu i... było warto! Sam pomysł, by ująć tą samą historię oczami dwóch osób, jej i jego, ale i sposób ujęcia tematu - zdziałały tutaj bardzo dużo. Małe arcydziełko jak dla mnie, choć wiem, że tu zdania są podzielone, ale mam wrażenie, że obok tej książki nie da się przejść obojętnie: albo zachwyt albo głęboka niechęć.

Pomyślała, że życie ma kształt stożka, teraźniejszość to jego szeroka podstawa, a przeszłość zwęża się ku ostremu wierzchołkowi. Im dłużej się żyje, tym bardziej rozszerza się podstawa, a rany i zdrady, których wcześniej się nie zauważało, rozrastają się jak plamki na powoli nadmuchiwanym balonie. Drobna skaza u dziecka staje się w dorosłym życiu okropną i nieodwracalną deformacją o postrzępionych brzegach.

****

7. Kinga Bogdańska: Mistrzyni swojego życia
Zastanawiałam się, czy napisać o tej książce. Bo w sumie to czytanie polegało na "przerabianiu jej", czytaniu i robieniu ćwiczeń, pisaniu, pisaniu, pisaniu, rozkminianiu i jeszcze raz pisaniu. A to pomimo początkowego dużego dystansu i niechęci do poradników czy jakiegoś rodzaju przewodników do pracy nad sobą. Niebawem naskrobię nieco więcej o tej książce, na razie napiszę tylko, że było warto po nią sięgnąć.

Zaczytałam się w lutym, oj zaczytałam i to konkretnie. Miło się zaskoczyłam, wyzwanie pt. przeczytać "Życie piękną katastrofę" zanim będę ją musiała oddać do boblioteki - zupełnie się udało. Poza tym udało mi się przeczytać kilka książek, po które od dawna chciałam sięgnąć i kilka zupełnie przypadkowych, efekt tak czy inaczej całkiem przyjemny.

1. Helen Oyeyemi: Mała Ikar
Z jednej strony niesamowita opowieść o przyjaźni, znajdowaniu bratnich dusz i ludziach, którzy chcą pomóc. A z drugiej... mroczna opowieść o tym, co mroczne w człowieku, niszczące i raniące ludzi nam najbliższych. Czytasz i nie wiesz, czy to o czym czytasz jest opisem szaleństwa, czy... opętania. A jednak, mimo wszystko polecam, niesamowita książka. Poniżej kilka cytatów.

Bisi, co Ty wygadujesz? Wiesz, że kto się modli, ten zostaje wysłuchany, jeśli nie przez Boga, to przez siebie samego. Modląc się, mówisz sobie, czego naprawdę chcesz, czego naprawdę potrzebujesz. A kiedy już to wiesz, możesz tylko dążyć do celu. Sae, teraz rozumiesz?

*****

-Dwóch głodnych nie powinno się zaprzyjaźniać, bo pozjadają się nawzajem. A jak jeden jest głodny, a drugi syty, z przyjaźni też nic nie wyjdzie, bo ten głodny pożre tego sytego. Rozumiesz mnie?
-Tak dziadku. - Bała się, bo wiedziała, że dziadek nie ma na myśli zwyczajnego głodu. Prawie rozumiała, co do niej mówi; właściwie pewna była, że rozumie.
-Tylko dwóch sytych może naprawdę stać się przyjaciółmi. Bo nie chcą od siebie nawzajem niczego innego prócz przyjaźni...

2. Tammy Greenwood: Bliżej niż niebo
Ciężki temat zrównoważony przez wątek kochającej się pary, porozumienia, które ich łączy i wręcz magicznego miejsca, w którym mieszkają. Poza tym...
Ciężko ująć w słowa to, o czym jest ta książka. Dorosła młoda kobieta wraca w rodzinne strony, by pomóc mamie, która przechodzi ciężki okres. Chcąc - niechcąc mierzy się z przeszłością, wspomnieniami z dziecistwa, na nowo definiując co się właściwie wtedy stało. Przy okazji odkrywa, że młodsza siostra krzywdzi swoją córkę tak samo, jak ich mama krzywdziła swoje córki. Ciężko sobie wyobrazić, jak matka może celowo robić krzywdę własnym dzieciom, ale tak się dzieje. Mam na myśli dokładnie to, o czym pisze autor TEGO tekstu.

3.Tadeusz Konwicki: Rzeka podziemna, podziemne ptaki
Uwielbiam styl pisania Konwickiego. Czasem poetycki i melodyjny, a czasem nierówny, ostry, jakby niewypolerowany. Sama opowieść raz do bólu realistyczna, szara rzeczywistość PRLu opisana z najdrobniejszymi, najbardziej nieprzyjemnymi detalami, a raz oniryczna, odrealniona opowieść w którą wplatają się wątki Wilna, Litwy, "kraju lat dziecinnych". Coś niesamowitego.

Sanki zanoszą się od jednego skraju drogi do drugiego. Nad głową konia szamocze się zawieszony pod łukiem duhy mosiężny, poczerniały dzwonek. Ziarnisty, drobny śnieg siecze z boku. Ciotka, a może wujenka, otula mnie wełnianą kraciastą chustą, tak że widzę tylko podrygujący koński zad, duhę i dzwoneczek. Czekam, aż spod rozkołysanego ogona końskiego spiętego czerwoną wstążką zaczną się sypać zielonobrązowe jabłka nawozu. Wtedy koń popierduje rytmicznie i wszystkim robi się weselej. 
Potem stryj albo wujek wynosi mnie z sań. Policzek stryja albo wuja kłuje mnie niemiłosiernie, a wuj albo stryj jest w mundurze wojskowym, bo bokach straszne zaspy, wiatr poświstuje na śnieżnych pagórkach, czochra białym pyłem ich zlodowaciałe łysiny. Zewsząd wypływa mrok, jest to szarówka zimowa, i nagle przede mną okno z czarnym krzyżem ramy. Czerwonozłoty prostokąt złożony z czterech prostokątów, i ja wiem, nagle rozumiem albo przeczuwam, że w moim życiu, jeśli doczekam tego życia, jasne okno w nocy, oko życia, źrenica współczucia ludzkiego, że to okno będzie zawsze ufnym symbolem nadziei, znakiem kojącej radości. Więc zbliżamy się do tego okna, a ja umieram, umieram na kilka lat w dziecinnym śnie niepamięci.

*****

Jeśliby nawet spalono mnie w piecu hutniczym, pomyślał, jeślibym sczezł na pył popielny, jeśliby płomień obrócił mnie w smugę dwutlenku węgla, to i tak bym został w drganiach fal, w trwałym promieniowaniu, w wiecznej kliszy odciśniętej w strasznej i niezrozumiałej materii czasu. Znieczulić się, otruć się chwilą, zabić szczyptą zwierzęcego bólu.

4. Jon Kabat-Zinn: Życie piękna katastrofa
Świetna książka, napisana rzetelnie i bardzo konkretnie. I z takim z jednej strony realizmem, a z drugim, przekonaniem, że to, co autor ma do przekazania, jest naprawdę wartościowe. Bo jest, bez dwóch zdań. Niebawem napiszę więcej o tej książce, tymczasem mały cytat:

Środek i cel medytacji to tak naprawdę jedno i to samo. Nie próbujemy dotrzeć gdzieś indziej, lecz pracujemy nad tym, by nasza obecność tu, gdzie jesteśmy, była pełna. Nasze ćwiczenia z medytacji mogą z biegiem lat się pogłębić, ale tak naprawdę nie po to ćwiczymy. Nasza podróż do poprawy zdrowia to w rzeczywistości naturalny postęp. Świadomość, zrozumienie oraz zdrowie dojrzewają samodzielnie, jeśli tylko skupiamy uwagę na danej chwili i pamiętamy, że w życiu ważne są tylko chwile.