Trochę mi się pozakręcało...

Dużo spraw do przemyślenia, a jak na złość, czas mi biegnie jak szalony, nie wiem jak to tak nagle już - jest właściwie połowa kwietnia, więc zaraz będzie maj. Jak to tak nagle? ;)
Żeby było zabawniej, na początku maja mój kuzyn bierze ślub i w związki z tym też trzeba mi pomyśleć nad sukienką, dodatkami... dobrze chociaż że nie nad tym (już) z kim na owe wesele pójść ;)

Nie wiem kiedy mi czas ucieka, choć w życiu nie powiedziałabym że ucieka mi między palcami. Może to kwestia tego, że dużo się dzieje, praca, mnóstwo życiowych przemyśleń i planów, tworzenie biżu, tworzenie różnych pyszności. I ta nieokiełznana wiosna, jak pięknie się na świecie zrobiło!

Czasem myśli gonią po głowie jak szalone... Czasem dopiero dostrzegam rzeczy w samej sobie, cechy charakteru czy zachowania, których wolałabym nie widzieć, nie mieć. Człowiek patrzy w głąb własnej duszy i myśli: to ja TAKA jestem? Nie chcę...

Choć z dwojga złego lepiej wiedzieć: by mieć możliwość albo zaakceptowania tego, co się w sobie ma, albo pracy nad tym, na miarę swoich możliwości.

Co prawda spokój znika, ale jest jakoś prawdziwiej, realniej... i mam nadzieję, tak na przyszłość: szczęśliwiej.