Znów dokądś biegnę.

Stale zabiegana, zakręcona, w natłoku spraw i wydarzeń.

A jednak są chwile kiedy się zatrzymuję, robię pyszną herbatę, otwieram czekoladę, zapalam kilka świec a w kominek zapachowy wlewam kilka kropli olejku. I myślę, zastanawiam się, niekiedy piszę... Dziś, wyjątkowo po koncercie chóru w którym śpiewa bliska mi koleżanka. Wyjątkowe wrażenia, to było po prostu piękne.

Ale... nie o tym chciałam.

Kilka dni temu w ramach zrelaksowania się czy 'zresetowania się' wręcz, poszłam na małe towarzyskie spotkanie. Mój znajomy obchodził urodziny. O jedne więcej niż moje. Kilka osób, fajna muzyka, nieco alkoholu. Dużo rozmów.

Kilkuosobowych. Tych przeznaczonych tylko dla dwóch par uszu i dwojga ust. I tych do nad ranem. I tych jeszcze później.

A ja się teraz zastanawiam jak to możliwe, że są ludzie, którzy samą swoją obecnością wprowadzają jakiś spokój i ład w otoczenie. Nawet jak człowiek jakiś taki zagubiony, niespokojny, zdenerwowany, zakręcony - nagle to wszystko jakoś nie ma znaczenia. I jest PO PROSTU OK, tak, że aż ciężko uwierzyć że tak jest.

I choć mnóstwo osób widziało mnie rozbitą i płaczącą- on nie, bo przy nim wszystkie burze się wyciszały. I choć wiele razy to ja potrzebuję wsparcia, to ja go wspierałam w jakimś momencie życia, dając z siebie to, co najlepsze, zapominając o sobie.

To był sen na jawie, gdy marzenia się spełniały
Wszystko takie realne, chwile szybko tak mijały
Tylko my, zamknięci w czterech ścianach, a tak wolni
Ważna ty byłaś obok, a ja czułem się spokojny