Mija właśnie rok, odkąd zaczęłam tutaj pisać. Tym samym "Odbijamy się w oczach innych" obchodzi swoje pierwsze urodziny.

W ciągu tego roku napisałam ponad 200 postów, mojego bloga odwiedziło ponad 10 000 czytelników, którzy zostawili ponad 300 komentarzy. Najpopularniejszymi tekstami stały się: "Cmentarzysko Zapomnianych Książek 2011:)", "Czy warto ze sobą walczyć?..." i "Mikrofilmy, wywiady z Konwickim i wiosenna pogoda ...".
Najczęściej  czytelnicy przychodzili do mnie od Klarki ... ponad 2 000 wejść... (dziękuję Ci:) i dlatego, że wujek Google ich do mnie przekierował :)

Poza czytelnikami z Polski, pojawiali się na moim blogu czytelnicy z krajów tak odległych jak choćby Grecja, Kanada, USA, czy Australia:)

Dzięki blogowi poznałam wyjątkowych ludzi:) Kilka osób, ku swojej radości poznałam też osobiście i jak najbardziej realnie, z czego baaaardzo się cieszę :) Kto wie ten wie, o kim piszę :)

Tylko raz, odkąd zaczęłam pisać, zdarzyło się coś co zachwiało moją wiarą w sens pisania tutaj... minęło na szczęście. Mogę napisać, że dzięki temu stałam się silniejsza:)

Kim byłam rok temu?

Mieszkałam z chłopakiem z którym miałam nadzieję, że w końcu nam się ułoży, męczyłam się potwornie i tęskniłam za szczęśliwymi chwilami, które przeplatały się z tymi gorszymi. Zaprzyjaźniałam się z kimś mi coraz bliższym, dzięki komu zaczęłam bardziej wierzyć w siebie. Moje życie w dużym stopniu skupiało się wokół mojego chłopaka, naszego wspólnego mieszkania i wspólnych znajomych.

Kim jestem teraz?

Nie mam chłopaka. Mieszkam z koleżankami, kolegą i trzema kocurami. Dorywczo pracuję. Angażuję się w Akademię Przyszłości która, jak na koszulce napisano, owszem, zmieniła moje życie. Szukam swojego szczęścia, ale mam wrażenie że jestem go bliżej niż rok temu. Rzadziej niż rok temu płaczę. Częściej się uśmiecham. Moje marzenia obudziły się ze snu.

Po raz kolejny napiszę, jak się cieszę, że zaczęłam tu pisać, że jesteście:)

Dziękuję:)