Tęsknota to piękne uczucie. Podobne do miłości, ale smutniejsze. Tęsknota to takie uczucie jak smutna miłość. Uczucie rozpamiętywania tego, co było najpiękniejsze, i zapominania tego, co było złe. Przypominania sobie rzeczy, które w ogóle się nie zdarzyły, i życia z nadzieją, że się jeszcze kiedyś powtórzą.

Piotr Adamczyk: Dom tęsknot

Czasem dopada mnie nagła tęsknota za Królikiem. W jednym momencie jest OK, cieszę się życiem, wszystko gra, by za moment jakiś drobiazg mi go przypomniał...i cały dobry humor diabli biorą.

Szczególnie, kiedy jestem w miejscu, w którym z nim bywałam.

A czasem, choć to zupełnie nie do przewidzenia, rozmawiając z kimś innym, spędzając z nim czas, ni stąd ni zowąd znajduję się w identycznej niemalże sytuacji - tylko ów Ktoś w przeciwieństwie do Królika, zawsze ale to zawsze staje na wysokości zadania...

I mimo wszystko dalej czasem boli, że nawet "zwykłe koleżeństwo" z kimś innym smakuje o niebo lepiej - i nie doprowadza do łez.

Tęsknię, choć przecież dobrze wiem, że odkąd zamilkłam, niczego nie próbując wyjaśniać (bo co tu było do wyjaśniania po Królika raniących słowach), minęło już niemal cztery miesiące i w tym czasie Królik ani razu się nie odezwał...

Wieczorem wychodzę z psem i patrzę na niebo. Gdy jest taki wiatr jak dziś, zazwyczaj spadają gwiazdy, wtedy wymyślam sobie różne życzenia. Wczoraj miałem takie, że aż gwiazda, która spadała, zatrzymała się w połowie, jakby ze zdumienia ją zatkało. Powiedziała: „O pardon, monsieur” i taka była zaskoczona, że nie tylko nie spadała dalej, ale po chwili wróciła i przykleiła się ponownie do nieba. Ale kiedyś wezmę patyk i strącę skubaną, niech mi się spełni.