Kiedy jesteś obok i tak po prostu... po prostu jesteś, niezależnie od tego, co się dzieje. To się dla mnie liczy najbardziej i pomaga mi uwierzyć w swoją wartość, w to, że jestem fajną osobą... bardziej niż cokolwiek innego.

Nie sądzę by mówienie komukolwiek, że da sobie radę, albo, że jest fajnym, wartościowym człowiekiem, kiedy sam w siebie wątpi- mogło pomóc na dłuższą metę.

Nie sądzę by ktoś, kto o sobie zdanie ma jak najgorsze z mniej lub bardziej słusznych powodów, uwierzy komuś innemu, że jest inaczej- tylko dlatego że usłyszy to mnóstwo razy.

Nie sądzę, by ktoś, kto źle sam siebie ocenia, był w stanie to zmienić zupełnie sam, bez obecności innych ludzi.

Za to myślę czasem, że najwięcej można dla kogoś zrobić po prostu będąc obok, czasem pewnie nawet nie zastanawiając się nad tym, będąc po prostu w porządku, będąc przyjacielem, bratnią duszą, rozumiejąc i nie potępiając.