Są książki, które odkłada się z poczuciem, że wprost się człowiek w nich zakochał...

Do takich książek należy książka Harukiego Murakamiego "Sputnik Sweetheart". O Murakamim słyszałam już wieki temu, ale tak się składało, że nigdy wcześniej nie miałam okazji wypożyczyć choćby jednej jego książki. Za to niedawno, po odwiedzeniu biblioteki w mojej ulubionej dzielnicy, ze zdziwieniem odnalazłam na półce Murakamiego i wypożyczyłam.

I się zakochałam po prostu.

Rozbraja mnie sposób, w jaki Murakami pisze o samotności, w tak oszczędnych słowach przekazując maksimum treści, opowiada o samotności nie wprost, o tym, że mimo iż razem, każdy z nas tylko na chwilę spotyka innych i w mniejszym lub większym stopniu może się poczuć zrozumiany... dlatego idealnym określeniem jest tu 'sputnik' czyli 'towarzysz podróży"...

I ta historia kobiety, która straciła połowę siebie i nigdy nie była już taka sama. Dla mnie to jak metafora, której nie sposób zapomnieć.

Chwilami ten styl wręcz uwodził, zachwycał i sprawiał, że chciałam czytać niektóre zdania po kilka razy,  żeby jeszcze je poczuć...

Magicznie.

I już doskonale wiem, ze po tej pierwszej książce czytać będę kolejne:)