źródło: STĄD

Zdaje się, że Niemcy poza słówkiem Weltschmertz mają jeszcze inne warte uwagi, choć jednocześnie koszmarnie długie słowa. To powyższe pasuje mi idealnie. Kupuję to.

Macie tak czasem?

Niby człowiek lgnie do innych ludzi, pragnie ich towarzystwa, uwagi i zainteresowania, chce spędzać z nimi czas i czuć się wśród nich dobrze... Mówi o tym, bo tak czuje...
Chce się przed nimi otwierać, chce się zwierzać i słuchać zwierzeń, chce być obok i żeby inni byli obok...

A jednocześnie zachowuje się jak jeż, dla pewności strzelający igłami, żeby tylko broń Boże nie pozwolić się do siebie zbliżyć, dotknąć... Byleby tylko nie pozwolić by wizja wręcz idealnego szczęścia z innymi ludźmi, nie okazała się zbyt prawdziwa i realna.

Co innego marzyć o czymś, a co innego móc to realnie osiągnąć, ostatecznie nie od dziś mówią, że rzecz nie w tym by złapać króliczka, ale by gonić go?

Druga, ciemniejsza strona tego wszystkiego jest nieco inna: skoro ktoś tęskni za ludźmi i chce być z nimi blisko, to nie ma z nimi takich relacji- inaczej by nie tęsknił. Może ta sytuacja trwa od dawna, takie status quo: może nie jest super, może jest do bani, ale chociaż jest stabilnie.

W takiej sytuacji świadomość że może być lepiej może zadziałać jak wejście z mroźnego "na zewnątrz" do nagrzanego domu, na dobrą sprawę można sobie zrobić kuku, jak się człowiek zbyt gwałtownie ogrzeje, a tak czy inaczej- jest to trudne.

Wiem coś o tym.