Tydzień temu na blogu pojawił się przewrotny tekst o tym, jak zaszkodzić osobie, która cierpi z powodu utraty kogoś bliskiego. Dziś więc tak dla równowagi: kilka rad dotyczących tego, jak w tak delikatnej sytuacji nie być słoniem w składzie porcelany. Jeśli ktoś Ci bliski jest w żałobie, a Ty nie wiesz jak się zachować, to myślę, że ten tekst może Ci trochę rozjaśnić w głowie.

1. Jeśli nie wiesz, co powiedzieć to powiedz: nie wiem co powiedzieć. Nie udawaj, że wiesz doskonale, jak się zachować, daj spokój z pozowaniem i ukrywaniem faktu, że w obliczu takiej straty najzwyczajniej nie wiesz jak zareagować. Świat się nie zawali jeśli to przyznasz, a na pewno druga osoba poczuje się choć odrobinę lepiej.

2. Bądź. Powiedz, że gdyby Cię potrzebowała - jesteś, wysłuchasz, pozwolisz się wypłakać, przytulić. Myślisz, że to niewiele? Wręcz przeciwnie, to bardzo dużo. Czasem o wiele więcej, niż mogłoby się wydawać.

3. Czasem z pozoru drobne rzeczy są ważne, jeśli możesz czasem zrobić coś typu: zrobić zakupy, odebrać dziecko z przedszkola, ugotować dobry obiad czy zabrać na spacer- zrób to. Choć nie na siłę.

4. Uszanuj pragnienie zostania sam na sam z własnymi myślami. Uszanuj, że może nie chcieć "wyjść do ludzi", uśmiechać się sztucznie i spędzać czasu na radosnych aktywnościach.

5. Zaakceptuj sposób, w jaki przeżywa swoją żałobę. Jedni odcinają się od ludzi, ubierają się w czerń od stóp do głów, inni bawią się do upadłego i nie założą nawet czarnej wstążki. Jednak ocenianie ludzi pod kątem tego, co robią, a czego nie - jest słabe. Ile ludzi, tyle sposobów przeżywania straty, a nie nam oceniać, który z nich jest "jedyny słuszny".

6. Pozwól płakać. Tak po prostu.

7. Daj odczuć, że niezależnie od wszystkiego, jest dla Ciebie ważną i tak samo wartościową osobą. Że szanujesz ból, a jednocześnie traktujesz ją normalnie, zwyczajnie i bez bezsensownego użalania się.

8. Załóż, że wiele z różnych gwałtownych emocjonalnych reakcji wiąże się z tym, że cierpi z powodu straty, a to cierpienie ją przerasta. Branie tego do siebie, albo jeszcze gorzej: reagowanie tym samym i wdawanie się w sprzeczki jest jednym z gorszych pomysłów.

9. Załóż, że żałoba to taki proces, który po prostu trzeba przetrwać, nie da się go przyspieszyć, przeskoczyć pewnych etapów, czy w ogóle go uniknąć. Daj czas, po prostu. To, czego człowiek sam sobie nie pozwoli przeżyć od początku do końca, wcześniej czy później wróci ze zdwojoną siłą, niszcząc. Co prawda nawet "dobrze" przeżyta żałoba nie sprawi, że przestanie boleć, ale na pewno pozwoli cieszyć się życiem.

10. Miej oczy szeroko otwarte. Jeśli widzisz, że z drugą osobą dzieje się coś złego, nie wahaj się poszukać pomocy. Nie powiem Ci, że po takim a takim czasie żałoba powinna minąć, albo że po takim i takim już się nie płacze. Ale jeśli będziesz mieć poczucie, że dzieje się coś złego, nie wahaj się przekonać do pójścia do psychologa czy psychiatry- to nie wstyd, a czasem może uratować życie.