Tak mnie Nikuś zainspirowała, a przy tym wywołała uśmiech na mojej buzi, że idę w jej ślady i popełniam poniższy post. O czym? Ano o tym, że mam powody by się cieszyć:

*człapię po tym świecie w miarę zdrowa
*coraz bardziej siebie lubię
*mam siostrę z którą mam fajny kontakt i z którą potrafię przegadać długie godziny na wszelkie możliwe tematy
*mam tatę, który jakkolwiek ma często inne poglądy niż ja, niewątpliwie chce dla mnie dobrze i kocha mnie
*mam przyjaciół, dla których jestem ważna i na których mogę liczyć, z którymi mogę przegadać każdy problem i którzy pocieszą kiedy trzeba i postawią do pionu kiedy to potrzebne
*jestem w Akademii co daje mi masę frajdy, energii i uczy mnie mnóstwa nowych rzeczy, daje możliwość podejmowania wyzwań i odważenia się na to, co "niemożliwe"
*bywam wolontariuszką Fundacji Maraton Warszawski, co pozwala mi dzielić się energią związaną z wszelkimi imprezami....
*mieszkam w fajnym mieszkaniu, dzielę je z człekiem, którego lubię
*mam pracę, która niewątpliwie jest
*obok świadomości własnych niedoskonałości posiadam odwagę by nad sobą pracować i zmieniać się na lepsze i wiarę, że te zmiany są w ogóle możliwe
*mam pasje, które sprawiają, że skłonna jestem uśmiechać się w najbardziej pochmurne dni, choćby dlatego, że zrobiłam wyjątkowo udane zdjęcie, albo przepłynęłam kilka basenów więcej, albo napisałam fajny tekst, albo.... narysowałam coś zupełnie udanego
*miłość do książek to coś, dzięki czemu czuję się wyjątkowa
*czuję się fajnie, bo mam w sobie to coś, co np. dziś sprawiło, że pewne kocię, zazwyczaj bardzo nieufne wobec obcych, dało mi się nawet (!) pogłaskać, wywołując żywe zdziwienie swojej pani
*mogę o sobie powiedzieć, że inteligentna ze mnie osoba
*podobam się sama sobie (zazwyczaj)
*w większości sytuacji jakie mnie spotykają umiem znaleźć pozytywne strony
*mam intuicję
*spotykam na swojej drodze dobrych ludzi baaardzo często

Zawsze to coś, nie sądzicie? :)