źródło: http://aiko16041.wrzuta.pl/obraz/1XAL8Uux2A1/mushishi

Jak by na to nie spojrzeć, pisanie jest dla mnie czymś baaaaardzo ważnym. I bardzo pomocnym niekiedy. Piszę, kiedy mam bałagan w myślach. Piszę, kiedy chcę przekazać coś ważnego komuś, kto jest daleko. Piszę, żeby podzielić się radością. Piszę, żeby się wyżalić. Piszę, żeby zachęcić do czegoś.

Piszę teraz książkę na pewien konkurs literacki. Może nie jest to najlepsze określenie w tej chwili: piszę, choć w tej chwili "utknęłam", zastanawiam się co dalej i jak- mimo, że od początku tego pisania czułam się mniej więcej tak, jak dziewczyna z powyższej ilustracji... Nie jestem pewna, czy to właśnie ta postać z pewnego anime... "Mushishi" opowiadało z pozoru o dziwnych stworach niekiedy żyjących wśród ludzi, czasem im szkodzących...  a czasem neutralnych. Dla mnie to było bardziej jak opowieść o ludzkiej psychice, emocjach.... ale ja nie o tym. Akurat w tej jednej opowieści o dziewczynce poruszyło mnie coś innego. Ona musiała spisać recepty na walkę z owymi stworzeniami, żeby samej nie stać się całą czarną i nie umrzeć. Kiedy pisała, czarne znaki wędrowały po jej ciele i spływały z pióra. Niezwykły widok.

Czasem czuję się podobnie. Mam w głowie wiele pomysłów, które "spływają" na papier, po drodze dając się okiełznać i uporządkować... I jest OK:)