Zachwycam się. Pierwszymi, nieśmiałymi listkami, kwiatami i pierwszą zielenią. Powietrzem od niedawna wiosenny. Słońcem. Zapachem deszczu i mokrej ziemi. Czuję się tak, jakby moje zmysły zaczęły być wprost bombardowane wiosną. Jak to możliwe, że do niedawna zwracałam dużo mniejszą uwagę na wszystko co mnie otacza? W te chwili cieszę się, że wróciłam do takiego stanu rzeczy, kiedy nawet w parszywy, zimny i deszczowy dzień potrafię znaleźć choćby jedną rzecz, która spowoduje mój uśmiech albo wesołe myśli:)

Nie wiem, czy to przez wiosnę... obudziły się moje marzenia. Przez lata udawało mi się je skutecznie uciszać, bywały niezauważane, prawie niewidoczne. Tak jakby ich nie było. Nie miałam marzeń, a tylko plany, których często i tak nie realizowałam. W wakacje coś się zmieniło. Niebanalne szkolenie, które na trochę przebudziło ze snu marzenia, pozwoliło wypowiedzieć pewne pragnienie... (a miało być tylko pomocą w kreatywnym szukaniu pracy i planowaniu swojej kariery).  W efekcie nastąpił zawrót głowy i sporo zmian. Niektóre marzenia spały dalej, inne zasnęły z powrotem.

I może to ta wiosna, a może przeczytany zupełnie nie przez przypadek tekst sprawiły że moje marzenia budzą się z długiego snu. Na razie są jak młode, niepewne listki, pierwsze pączki, które jeszcze byle mróz może zagrozić, ale już stawiają czoła zimnym deszczom i wiatrowi. Zadbam o to, by mogły żyć dalej, rozwijać się i przekształcać w plany, w przyszłość... Żeby przetrwały nie tylko wiosnę i lato, ale też jesień, szczególnie tą szarą i pochmurną, a później zimę.



Trzeba marzyć
Żeby coś się zdarzyło
Żeby mogło się zdarzyć
I zjawiła się miłość
Trzeba marzyć.

Zamiast dmuchać na zimne
Na gorącym się sparzyć
Z deszczu pobiec pod rynnę
Trzeba marzyć.

Gdy spadają jak liście
Kartki dat z kalendarzy
Kiedy szaro i mgliście
Trzeba marzyć.

W chłodnej, pustej godzinie
Na swój los się odważyć
Nim twe szczęście cię minie
Trzeba marzyć.

W rytmie wietrznej tęsknoty
Wraca fala do plaży
Ty pamiętaj wciąż o tym
Trzeba marzyć.

Żeby coś się zdarzyło
Żeby mogło się zdarzyć
I zjawiła się miłość
Trzeba marzyć.

Jonasz Kofta