Zauważyliście, że jakoś częściej się słyszy słowa narzekania, złości, irytacji, a jakoś rzadziej słowa mówiące o tym, co jest naprawdę pozytywne, radosne, dające szczęście i frajdę? Nie pasuje mi taki stan rzeczy, więc staram się go na bieżąco zmienić, skupiając się czasem mniej, czasem bardziej naturalnie na tym, co dobre, wartościowe, a zdecydowanie za rzadko doceniane.

Nie bez powodu napisałam kiedyś że:

Nie chcę kiedyś żałować, że nie powiedziałam czegoś ważnego, czasem jeśli się o czymś nie mówi i nie pisze, to zupełnie tak, jakby tego nie było. ja tak nie chcę. Zmieniam to.  I ... będzie jeszcze piękniej.

Chciałabym, żeby świat był miejscem, gdzie ludzie częściej zwracają uwagę na to co dobre i pozytywne w innych, zamiast na to, co złe.

Czasem to dla mnie skok na głęboką wodę: powiedzenie komuś czegoś naprawdę podkreślającego to, co dobre i ważne, dopasowanego idealnie jak dobrze skrojona sukienka, prawdziwego i jednocześnie dotykającego ważnej struny w sercu.

Mam czasem wrażenie, że niełatwo jest ludziom przyjmować takie słowa. Mam wrażenie, że przywykliśmy do krytyki, złych słów i jechania po sobie wzajemnie, do tego stopnia, że jak ktoś powie nam coś miłego, zastanawiamy się zaraz, czego też on może od nas chcieć, parszywiec podstępny, no!

A tymczasem mam cichą nadzieję, że mówiąc innym pozytywne rzeczy, nie tylko skupiamy swoją własną uwagę na nich, ale też uwagę ludzi, którym je mówimy. Choć pewnie na początku pierwszą reakcją będzie coś stylu: ja mam ładny głos? Nie, no daj spokój, nie gadaj głupot!

I bądź tu człowieku miły ;)

Link do tekstu-bliźniaka TU