Dłonie, które nas gładzą, dotykają, pieszczą. Dłonie, które zadają ból.

Zimne dłonie, gorące serce, mówią- lub gorące dłonie a serce jak z lodu.

Zdecydowany uścisk dłoni, albo słaby, niepewny i delikatny.

Dłonie, które zdawać by się mogło, nie umieją czule gładzić, obejmować, dla których każdy czulszy dotyk jest niezręcznością. Dłonie, które samym dotykiem potrafią oddać całą gamę emocji, dawać ciepło, pocieszać i koić.

Mam takie zdjęcie z kimś mi bliskim, na którym zwracają moją uwagę detale: dłonie. Moja dłoń niepewnie obejmująca Ktosia w talii i jego dłoń obejmująca mnie, zdecydowanie, pewnie, daje jasny komunikat: przy mnie możesz czuć się bezpiecznie.

Jak wiele dłonie mogą przekazać w tańcu. Mogą poprowadzić, mogą też zdradzić całą niepewność.

Lubię patrzeć na dłonie. Lubię się nimi zachwycać, tym, że są tak różne, jak różni są ludzie.

Nie wiem czemu, ale mogłabym zakochać się w samych dłoniach.
Tak po prostu.