Tak bardzo momentami nie wiem co dalej i w jaką stronę.

A kiedy wiem, zrobienie pierwszego kroku, a może raczej serii kroków w nową stronę - jest zbyt skomplikowane, zbyt trudne, nogi jak z ołowiu, ciężko.

A później te sny: czasem niepokojące, czasem zwyczajnie zbyt mocno zapadające w pamięć, powiem Wam jedno: to nieprawda, że śni się tylko wtedy, gdy sen trwa odpowiednio długo - do mnie sny przychodzą również wtedy, gdy odsypiając w ciągu dnia, śpię godzinę-dwie... nawet wtedy zdąży mi się czasem coś przyśnić, choć - zwykle potem nie jestem pewna czy się z tego cieszę ;)

A jednocześnie cieszą drobne rzeczy: że noga już nie boli, że mogę poskakać i potańczyć, że czeka mnie wolny weekend i dużo miłych chwil z ludźmi, że wrześniowa pogoda jest całkiem przyjemna, że znów na jeden dzień wybiorę się do Gdańska i będę oglądać wschód słońca nad Bałtykiem, że zrobiłam ostatnio kilka pięknych zdjęć i wybrałam się na lody w nowe miejsce, że jednym tchem przeczytałam świetną książkę.

Więc, tak w gruncie rzeczy, nie jest tak źle. Rzekłabym: wręcz przeciwnie.

Oby w taką stronę to wszystko dalej szło.