niech pani nigdy nikogo i o nic nie prosi! 
Nigdy i o nic, tych zwłaszcza, którzy są od pani potężniejsi. Sami zaproponują, sami 
wszystko dadzą. Siadaj, dumna kobieto 

M.Bułhakow: Mistrz i Małgorzata

Zastanawia mnie czasem coś, co zaobserwowałam tak wśród klientów pewnego fast-foodu w którym pracowałam, jak użytkowników wypożyczalni rowerowych, jak i wśród moich bliższych i dalszych znajomych, a niekiedy wręcz u samej siebie (choć odkąd widzę takie podejście u siebie, staram się je zmienić jak najszybciej). Mianowicie takie inensywne upieranie się, że muszę dostać dokładnie to co chcę, czyli choć odrobinę więcej niż to, co ktoś chce mi dać.


Jeśli to klient KFC, upiera się, że przecież POWINIEN dostać cztery/pięć/osiem największych kawałków kurczaka usmażonych specjalnie dla niego, kompletnie ignorując fakt, że o ile mniejsze ilości, skoro klient sobie zażyczy, są do osiągnięcia, większe już niekoniecznie, nieważne, ja chcę więc ja muszę mieć.

Jeśli to użytkownik rowerów miejskich, będzie się wkurzał, że konto jest zablokowane poniżej 10 zł (a w regulaminie jak byk stoi, że żeby konto było aktywne powinno być na nim MINIMUM 10 zł) a na wzmiankę o regulaminie spyta niby w której jego części to się znajduje, a później zapyta: a kto to w ogóle czyta?

Jeśli to mój znajomy, to nie zastanowi się, że tracę swój czas, czekając na niego kiedy on zapomniał mi powiedzieć, że nie będzie na spotkaniu, albo spóźnia się a później jest zdziwiony, że nie mam dla niego więcej szasu, że muszę już iść. I inne takie "kwiatki".

Jeśli to o mnie chodzi... uwierzcie mi, że rumienię się ze wstydu za niektróe swoje głupie zagrania, no cóż... Dobrze że jestem myślącym ssakiem, skłonnym do autorefleksji.

Naprawdę czasem mnie do szału doprowadza ta skłonność do targowania się.

A co do cytatu, jaki ma związek z tym tekstem?

Myślę, że wielu ludzi wychodzi z założenia: nie proś nikogo o nic, wszystkiego ŻĄDAJ.