Margerytkowo

Było... ciekawie. Czerwiec pełen wrażeń - i tych fajnych i tych mniej.

Świętowanie Dnia Dziecka z moją przyjaciółką w Parku Szczęśliwickim. A później malowanie pazurków na wesele Agi i Michała. I jeszcze koci sąsiad, którego czasem spotykam, ostatnio paczał na mnie z okna jak jakiś mały alien.


Nie obyło się bez atrakcji więc na wesele poszłam z plastrem z Kubusiem Puchatkiem i Prosiaczkiem. Było cudnie, miejsce super, ludzie wspaniali i w ogóle och i ach. Na zdjęciu mam bransoletkę z kompletu, który sobie zanabyłam z tej okazji, oczywiście koniczynki czterolistne musiały być :)
Niżej wąż (chyba) spotkany przy przystanku i niebo w dniu kiedy prognoza pogody przeiwywała samo słońce i błękitne niebo.


Nowe, kolorowe pazurki i "drink": ogórkowo-limonkowy Sprite, fajna sprawa na lato. Niżej moje szaleństwa rowerowe... cóż, pierwsze i ostatnie w czerwcu, zakończone wielkim siniakiem na łydce, piętą, któa goiła się tygodniami i obolałą kostką u nogi. Zdjęcia zrobione gdzieś pomiędzy Lasem Kabackim a Powsinem.


Zabawy z tigerowym kalejdoskopem i aparatem, a obok: zabawy w rękodziałanie, choć ostatecznie zmieniłam zdanie i pierwotnego pomysłu na stojak na bransoletki nie zrealizowałam. Niżej mój nowy żyrandol i szał relaksu w Pruszkowie.


Wyżej: tak świętowałam swoje urodziny, jak miło spotkać bliskich ludzi :)
Niżej: potyczki z dziurą w ścianie i spacer dla odprężenia.


Po pierwszym zdjęciu subtelnie widać, że ... lubię kota z Chesire? :D Niżej zdjęcia z nadwiślańskiej sesji muzyki irlandzkiej. A jeszcze niżej: ukochana zupka pożerana w pracy. I widoki obok pracy.


Nowe pomysły na ład w pokoju zaowocowały tym co poniżej. Dybuk jest wspomnieniem z Kici-Koci gdzie udało nam się w końcu dotrzeć z Królikiem na spóźnione urodzinowe piwo. Jeszcze niżej fotki z błogiego lenistwa na Bemowie i spotkanego po drodze kotwora.


Jeśli widzę wschód słońca, zapewne jest to poranek po nieprzespanej nocy, zwykle w pracy. Tak było i tym razem. Lemoniada to pyszności, choć rzadko ją widuję w sklepach. Zdjęcia ostów i motyli to wbrew pozorom nie jakaś totalna dzicz, ale przestrzeń między blokami gdzieś na Ursynowie.


I kontynuacja Ursynowskich spacerów, nie ma to jak cykać zdjęcia goździków i dopiero w domu zauważyć że siedzą na nich motyle. I gałązki cypryśnika błotnego: no po prostu cudo jak dla mnie!
Cała reszta zdjęć to już widoki z mojego parapetu.


Kolorowanie, kolorowanie... i czereśni szamanie. Niedawno odkryłam, że tego lata jestem jakoś wyjątkowo mało owocowa.
Niżej kolejny wschód słońca i lipowe listki i kwiaty latające wszędzie po silnym wietrze.
A później znów zachwyty moim parapetem.


Nie ma to jak dobre piwo... o ciekawej nazwie. Kreatywność jak widać kwitnie!
Wisienki cyknięte dla znajomej, która kocha ten motyw. Wisiorek w którym się zakochałam. I kwietnik z fontanną, spotkany najzupełniej przypadkiem na jakimś podwórku-studni na Woli :)


Poniżej też zdjęcia z luzu w niespodziewanej oazie zieleni na Woli i parę zdjęć gdzieś z Gocławia i Woli (znów).

Przeprowadzkowe chaosy (nie moje na szczęście) dosięgły również mnie i tak oto przez kilka dni mój pokój był nieco... zajęty rzeczami mojej współlokatorki. Przyszłej współlokatorki. Obok kolczyki zrobione dla kumpeli, która kocha ten kolor, zachwyty latem i słodkości pyszności. A jeszcze niżej plotki ze znajomym przy piwie.


Pierwsze zdjęcia mogę opisać jako: mam co chciałam! :D A więc zarówno "Tajemny Ogród" jak i grę Ego. Niżej potyczki z kolorowaniem pastelami olejnymi po raz pierwszy od dawna i wcinanie w pracy jogurtu...nie, żebym jakoś specjalnie go lubiła, ale szklane pojemniczki, w które jet pakowany, są idealne na świeczniki później :)
Jeszcze niżej zachwyty pogodą o poranku (i dźwigami oczywiście), a obok kolorowanie, kolorowanie i jeszcze raz kolorowanie.

Wracam po czasie chaosu...
W dodatku jeszcze nie do końca zażegnanego.

Wszystko zaczęło się chyba jakoś pod koniec pierwszego tygodnia czerwca, na parę dni przed moimi urodzinami. Dowiedziałam się, że moja współlokatorka dostała super ofertę i że od lipca zamieszka sama a ja powinnam zacząć kogoś szukać. W sensie przynajmniej w teorii mogłabym się upierać, żeby owym szukaniem zajął się ktoś inny, ale... jakoś nie widziałam w tym sensu. Więc wpakowałam się w chaos pt. w pracy dużo się dzieje, ja daję ogłoszenia, ludzie do mnie piszą/dzwonią a ja nie ogarniam.

Na temat "czego się można dowiedzieć, szukając współlokatora" mogłabym napisać osobny tekst, ale serio... nie jest to ta część, którą mile wspominam.

Dobrze, że na szczęście poczta pantoflowa zadziałała i oto zanim skończył się na dobre czerwiec, zamieszkałam ze znajomą znajomej, z którą jak się okazało mamy również wspólnych znajomych z tańców. No i w sumie właściwie od razu złapałyśmy kontakt.

Z innej strony dostałam po głowie "za całokształt" od kogoś dosyć bliskiego... pół biedy, gdybym mogła przyznać: ok, moja wina, schrzaniłam. Ale ja nic takiego nie byłam w stanie odpowiedzieć na zarzuty usłyszane pod swoim adresem i to przebijające wszystko przekonanie, że ktoś ma rację i może dyktować innym co powinni.

Z innej bajki, różne papierkowe sprawy w rodzinnych stronach, które będę ogarniać po zarwanej (na pracę) nocce. No super, skaczę z radości po prostu.

Na szczęście są inne kwestie, które gdzieś tam się powolutku prostują i wywołują uśmiech...

A tak na koniec, bardzo prawdziwe dla mnie ostatnio:

Jak jesteś miła to zazwyczaj dostaniesz po dupie, bo za miłą przecież nie można być. Ludzie zaraz Cię zjedzą.
Jak jesteś asertywna, to powiedzą, że jesteś suką.
Jak jesteś szczera, to połowa ludzkości Cię znienawidzi.
Jak prześpisz się z facetem to jesteś dziwką, a jak tego nie zrobisz to albo jesteś lesbijką, albo coś jest z Tobą nie tak.
Jak się do kogoś nie odzywasz, bo chwilowo potrzebujesz samotności , to oskarżają Cię, że masz kogoś w dupie i sypie się lawina pretensji i żali.
Jak wychodzisz poza ogólnie przyjęte schematy, to większość nazwie Cię hipokrytą. Jak nic nie mówisz, to zostaniesz mrukiem. Jak za dużo gadasz, to usłyszysz, że strzępisz językiem niepotrzebnie.
Jak zajmiesz się przede wszystkim swoim życiem, to jesteś egoistką.
Jak zadzwonisz do faceta, to się narzucasz, a jak nie zadzwonisz to usłyszysz, że o nim nie myślisz i go nie kochasz.
Jak wiele rzeczy zrobisz dobrze, a raz jedną źle, to ludzie zazwyczaj dostrzegą tylko to co zrobiłaś źle.


- Autor nieznany